Singapore

Na een lange dag reizen landen we op 19 november om 18:00 op Singapore Airport. Een nieuw land, een nieuw avontuur! Na 7 weken Indonesië hadden we bijna weer een cultuurshock…wat is het schoon! Indonesië, hoe mooi het ook is, is vaak vies. Gekke geuren op straat die niet thuis te brengen zijn, rotzooi op straat, smerige toiletten…dit alles bestaat niet in Singapore. Het is smetteloos. We kijken onze ogen uit en ik geniet gewoon van het schone toilet. Het vliegveld straalt een rijkdom uit, niet voor te stellen!

We staan voor de ticket machine om een kaartje voor de metro te kopen en we overleggen over hoe het precies werkt. Op dat moment komt er een mooi Singaporees meisje naar ons toe en vraagt of ze ons kan helpen, in het Engels, maar met dat grappige Singaporese accent. We hebben al Singapore Dollars(SGD) op zak, maar de machine neemt alleen klein geld aan. Het meisje stopt zonder te twijfelen haar geld in de machine en betaalt zo 5 SGD=3,10 euro voor onze kaartjes. Ze verwachtte geen geld van ons, ze leek het de normaalste zaak van de wereld te vinden. Daar stonden we, overrompeld door haar vriendelijkheid! Uiteindelijk slagen we erin om te wisselen zodat we haar terug kunnen betalen. Ze wilde het niet eens aannemen maar we stonden erop. Een betere eerste indruk van Singapore konden we niet krijgen!

Het metrosysteem blijkt ook geweldig in elkaar te zitten en zonder moeite komen we na een half uur bij ons station uit. We zien ons hostel, Hive genaamd, al liggen. Onderweg hebben we nergens een vuiltje op straat gezien. In de metro mag niet gegeten of gedronken worden. Men mag zijn sigaretten niet op de grond gooien dus nergens liggen peuken. Doet men dit wel dan zijn de boetes rond de 1000 SGD!

Ons hostel blijkt ook fantastisch schoon te zijn, zelf de bedden in onze dorm. Ja, we slapen nu voor het eerst in een dorm. Dat wil zeggen met z’n 10en op 1 kamer, allemaal in stapelbedden. Helaas zit er namelijk aan al die hygiëne en smetteloosheid ook een prijskaartje. Daardoor is het leven voor een backpacker is nogal duur in Singapore, tenzij je weet waar je moet zijn en genoegen neemt met een dorm in plaats van een private room.

De volgende dag, 20 november, lopen we door de straten van Singapore. We verwonderen ons de hele tijd over dit gekke, bijzondere landje. We komen in enorme shoppingmalls terecht waar er echt een overvloed aan alles is. Zo gek, om na zoveel natuur en cultuur in Indonesië, in een land te komen waar het zo materialistisch en zakelijk is.

In elke mall zit ook een foodcourt. Hier is het eten en drinken, in tegenstelling tot de normale restaurants en barretjes, heel erg goedkoop. Er is enorm veel keuze en alles ziet er zo strak en netjes uit. Tientallen mannen in pak en vrouwen in mooie jurkjes en op hakken stromen binnen en spenderen hier hun pauze. We zien ook heel veel expats,  jonge, succesvolle mannen in gelikte pakken. Amco en ik zien er redelijk misplaatst uit op onze slippers.

Het valt me op hoeveel verschillende nationaliteiten er in dit land zijn. Het is moeilijk te zeggen wie nou een echte Singaporees is. En dan is de vraag alsnog, wat is een echt Singaporees. Ik zie Chinezen, Maleisiërs, veel Indiase mensen, Engelse en ga zo maar door.

We lopen rond in het zakendistrict en de vele hoge gebouwen doen me denken aan New York. In de verte zien we het meest toonaangevende gebouw van Singapore: 3 enorme gebouwen naast elkaar, met daar bovenop een soort schip. Het ziet er bizar uit en ook zeer indrukwekkend.

We lopen langs de Boat Quay, een gezellige buurt met heel veel restaurantjes langs de rivier. Overal is kerstversiering te zien en even later lopen we langs een enorme kerstboom vol pracht en praal. Het lijkt bijna wel een grap…zo misplaatst voelt het, om hier in een tropische temperatuur van zeker 30 graden al deze kerstdingen te zien. Niet veel later begint het te regenen en schuilen we in een Starbucks met gloeiend hete kerstkoffie! Very confusing.

Die avond spreken we af met Kooichi, het vriendje van Amanda, mijn vriendin uit New York die ik in Ubud heb gezien een paar weken geleden. Amanda en Kooichi komen alle twee uit Singapore; Amanda is alleen 3 jaar geleden in New York gaan wonen. We zien Kooichi bij zijn stamkroeg, naast z’n werk. Het is onwijs leuk om hem weer te zien en we praten bij over van alles en nog wat. We drinken daar 1 drankje, voor de gezelligheid, wat ons 25 SGD kost! Tsja, dat doet de overheid hier, een enorme tax op alle alcoholische drankjes.

Daarna neemt Kooichi ons mee naar het favoriete restaurant van Amanda, zo lief! Het is een eindje buiten het centrum en Amco en ik zijn de enige westerlingen! Geen expats hier te vinden, alleen de echte Singaporese mensen. Kooichi bestelt zijn lievelingsgerechten en de dingen die hij vindt dat we moeten proberen. Het is verrukkelijk! Dit restaurant is gespecialiseerd in krab, we hebben dus ook 2 grote schalen met in elk een mega grote krab, die we zelf helemaal pellen. Wat een ervaring en overwinning voor mij vooral ;)

Op 21 november beginnen we onze dag met een heerlijke wandeling door de mooie Botanical Gardens. Prachtige natuur, heel veel verschillende bomen en overal zien we eekhoorntjes. Dit alles is helemaal man made, oftewel door mensen aangelegd! Ik snap wel waarom, het is namelijk heerlijk om even in rustige, groene natuur te lopen na dat hele drukke, snelle leven in de stad, waar geen groen parkje te vinden is.

We lopen door de Orchid Garden, waar een enorme verzameling aan Orchideeën is. Wat zijn dat toch prachtige bloemen/planten. Ik moet de hele tijd aan mijn opa denken die thuis een soort orchideeën dokter is en er dus heel veel mooie in de woonkamer heeft staan.

Op de weg terug naar de stad zien we zomaar een mini Komodo Dragon liggen. We schrikken ons dood! Dat kan toch ook helemaal niet, die beesten leven alleen in Indonesië! Waarschijnlijk is het gewoon een mega, uit de kluiten gewassen varaan. We lopen er, toch met een redelijke grote boog, omheen.

Die middag slenteren we door Orchard Road, de straat waar de meeste shopping malls zijn. Ik heb er nog nooit zoveel bij elkaar gezien, New York is er niks bij! We gaan bij een aantal naar binnen, en de een is nog luxer en duurder dan de ander. Overal op straat is ook volop kerstverlichting aanwezig, wat toch een gezellige sfeer geeft! Na een tijdje zijn we ook helemaal klaar met die shopping malls, het is sowieso ook minder leuk als je helemaal niks kan kopen; mijn backpack zit al vol genoeg ;) We vinden in een van de mega malls, 2 verdiepingen onder de grond, een restaurant dat Din Tai Fung heet, Kooichi had ons dit aangeraden. Het restaurant serveert vooral dim sum hapjes. We zien achter een raam een hele hoop mensen, volledig gehuld in witte pakken met mondkapjes en al, het eten voorbereiden. Het lijken wel Aliens van een andere planeet! Alles gaat super georganiseerd en binnen no time hebben we onze dim sum hapjes op tafel. De efficiëntie van Chinezen! Weer een hele beleving en het smaakte heerlijk!

Op aanraden van mijn vader Ge gaan we die avond naar Raffles Hotel. Ge is 2 jaar geleden ook in Singapore geweest. Raffles Hotel is het oudste hotel in Singapore en inmiddels een echte legende geworden. Het hotel is zo prachtig en zo groot. We wandelen door de Court Yard waar rijke mensen aan tafeltjes zitten met flessen champagne. In het hotel is ook een hele beroemde bar/pub waar men komt om een Singapore Sling te drinken, een cocktail die eveneens beroemd is geworden. Dat moeten wij natuurlijk proberen. We komen de bar, Long Bar genaamd, binnen en krijgen een plekje aan de bar. De vloer is bezaaid met pindaschillen! Overal op de tafeltjes en op de bar staan bakjes met pel pinda’s en het is hier de gewoonte dat men de schillen op de grond gooit. Wat een plek, wat geweldig! En ik snap wel dat Ge ons dit aanraadde, hij is tenslotte helemaal gek op pel pinda’s! ;) Er heerst een bijzondere sfeer, en dit is de eerste plek waar ik historie proef. De rest van Singapore is allemaal zo nieuw en modern. We nemen onze Sling mee naar boven, waar live muziek wordt gemaakt. De band zingt geweldig en we luisteren naar nummers van o.a. Ray Charles, Bonnie & Clyde en Adele. Het enige nadeel is dat de drankjes niet te betalen zijn, de rekening voor 2 Singapore Sling bedraagt 67 SGD! Dus na een tijdje genoten te hebben van de sfeer en de muziek stappen we weer op. Het was erg bijzonder en zeker de moeite waard. Zodra we buiten zijn stappen we weer in een hele andere wereld. We zijn omringd door grote, moderne gebouwen. We lopen wat rond en vinden een gek, rustig barretje waar ze een bucket met 5 biertjes voor 30 SGD aanbieden! En je krijgt er zelfs nog yakitori bij. De muziek is slecht en er is weinig sfeer maar Am en ik hebben het hartstikke leuk. Voor de mensen die denken, Sofie drinkt toch geen bier! We konden de 5 biertjes zelf kiezen, dus ik koos een Corona en een appel Cider ;)

22 november is de dag dat Amco zichzelf een hele mooie, geweldige camera aanschaft! De afgelopen dagen had hij in de vele Malls al een vergelijkend warenonderzoek gedaan en vandaag was het moment daar dat het beestje gekocht werd.  Een hele mooie Canon SX60, de nieuwste van de nieuwste, met een optical zoom van 60x. Amco zag het ook een beetje als een zelf aangeschaft verjaardagscadeau, omdat hij bijna jarig is! En Singapore is natuurlijk het land om zulke spullen te kopen. Ik was er ook blij mee, want nu zou ik ook is wat vaker op de foto staan ;)

We nemen de camera mee naar Sentosa, een soort feesteiland, vooral voor kinderen. Op dit eiland is het een gekkenhuis, met aangelegde stranden, pretparken, rodelbanen en er is zelfs een Universal Studio’s. We vonden de nieuwe camera eigenlijk leuker dan al het andere daar op dat eiland, dus we keken wat rond, maar zijn snel weer weg gegaan uit die gekte. Het aangelegde strand was ook zeer apart, met in de zee heel veel grote olietankers. Wij hadden toch echt veel mooiere strandjes meegemaakt ;)

We komen na een tijdje aan bij Marina Bay Sands, de nieuwste, grootste, chicste Mall van heel Singapore. In deze mall was zelfs een rivier waar mensen in een gondel op voeren…

Die avond ontmoeten we Kooichi weer. Samen gaan we naar Gardens at the Bay. Dit is het mooiste wat ik in Singapore heb gezien. Enorme stalen constructies, in de vorm van een boom. Tegen dat staal laten ze planten en bloemen groeien. Het was al donker, dus de ‘bomen’ werden prachtig verlicht. Het was echt iets heel magisch, zo futuristisch ook. We waren ook precies op tijd voor de lichtshow. Onder begeleiding van muziek verschoten de bomen van kleur, wat tot de meest prachtige plaatjes resulteerde. Verschillende liedjes, maar ook kerstliedjes, met natuurlijk bijpassende groen met rode bomen. De foto’s op facebook zullen laten zien wat ik precies bedoelde, ik kan het niet beter uitleggen. Dus kijk aub in mijn Singapore album voor de foto’s :)

Kooichi neemt ons mee in zijn auto naar de Barrage, een plek waar voornamelijk locals komen en waar het mooiste uitzicht op de skyline van Singapore is. We zien het gekke gebouw met het schip erop, en de mooie, immens grote, verlichte ‘bomen’ daarvoor. Het is echt onwijs mooi.

Kooichi neemt ons daarna nog mee, naar een voor locals beroemd restaurantje, waar ze volgens hem het lekkerste eten van Sigapore serveren. Het lijkt een beetje op een van de restaurantjes in Amsterdam op de Zeedijk! Heel klein, en eigenlijk smerig…dit had ik nog niet eerder in Singapore gezien! Het is inmiddels al 23:00 maar het hele restaurant zit vol en Koochi vertelt dat het ook de hele nacht zo blijft! Dit restaurant sluit dus niet. Kooichi bestelt zijn favoriete dingen en wij gaan het gaan proeven. Nou hier zitten wel wat dingen bij die echt veel te ver gaan voor mij! Het toppunt zijn de kippenvoeten… ja echt waar, geserveerd op een schaaltje, liggen daar zo’n 5 kippenvoeten. Ik wist niet eens dat men dit kon eten! Amco durft het aan en probeert het…zo dapper! Hij vindt het wonderbaarlijk genoeg nog best lekker ook! Als mensen details willen horen over hoe je dat dan eigenlijk eet…ik vertel het graag als ik terug ben! ;)

Op onze laatste dag in Singapore gaan we met Kooichi, en wat vrienden van hem, mee naar Pulau Ubin, een eilandje voor de oostkust. Op dat eilandje huren we fietsen waarmee we het eiland rond gaan. Ik ben erg blij dat we Kooichi kennen en dat hij zo gastvrij en lief is om ons zoveel van Singapore te laten zien. Pulau Ubin is een prachtig eilandje, waar men als gewone toerist echt niet komt. Ik vind het ook heel leuk om een dag met hem en zijn vrienden op te schieten. Het zijn zulke andere mensen dan wij westerlingen en we leren door hun heel veel over Singapore.

Ze vertellen over hun regering en we zijn werkelijk waar geschokt over hoe het er hier aan toe gaat. Het is teveel om dat hier allemaal uit te leggen, maar het komt er op neer dat de hele bevolking klein wordt gehouden en dat er geen enkele vorm van protest wordt geaccepteerd. Doet men dit wel, dan kan men stokslagen verwachten en gevangenisstraf, zonder grap. Wanneer men op bijv Twitter iets slechts schrijft over de regering, wordt deze persoon ontslagen en op een blacklist gezet. En zo zijn er nog veel meer bizarre regels. Het lijkt verdomd veel op het boek van James Orwell, 1984.

Wat we ons ook beseffen op dat moment, is dat we in al die dagen hier in Singapore, geen enkele politieagent hebben gezien. Men is hier veel te bang om iets te doen. En de regering houdt iedereen zeer goed in de gaten door camera’s, die overal hangen. Wat er zelfs gebeurt, is dat burgers een foto maken van een persoon die iets buiten de regels om doet. Die foto zetten ze online via een site, en zo wordt deze persoon te schande gemaakt ("Big brother is watching you''). Dit gebeurd bijvoorbeeld als er iemand op een plek in de metro gaat zitten die eigenlijk gereserveerd is voor ouderen of vrouwen met kinderen…. Ik geloofde mijn oren, of was het ogen, niet.

Terug naar een luchtiger onderwerp, lekker fietsen over het eiland. Amco heeft een echte racefiets gehuurd dus hij schiet er vandoor, met Kooichi in zijn kielzog. Ik fiets lekker rustig en geniet van de omgeving. Tot mijn ketting er af ligt…shit, had ik in Amsterdam nou maar vaker mijn fiets zelf gemaakt…Amco is namelijk nergens te bekennen. Ik probeer dapper mijn ketting er weer op te leggen, maar het lukt niet. Ik bedenk me dat Amco heus wel op een gegeven moment terug zal komen om me te zoeken…dus ik besluit daarop te wachten. Tot mijn grote blijdschap zie ik echter de vrienden van Kooichi aankomen. Zij waren dus nog achter mij, ze hadden ook pech met een fiets blijkt. De twee jongens schieten me meteen te hulp en na een tijdje lukt het hun om mijn ketting er weer op te krijgen. Precies op het moment dat we weer op willen stappen zie ik Amco aan komen racen. Dat had hij zeker zo gepland, hij wilde vast geen vieze handen krijgen ;)

We komen mooie meren tegen en op een klein bospaadje staat zelfs een wild zwijn.

Aan het eind van de dag leveren we de fietsen weer in, genieten we van een drankje en nemen we even later de boot terug naar het vaste land. We nemen daar afscheid van deze lieve groep mensen en vooral van de ontzettend lieve Kooichi, die ons zoveel heeft laten zien en zo goed voor ons gezorgd heeft.

Terug in ons hostel pakken we onze backpacks weer in…Het wordt weer tijd voor een nieuw land. Singapore was fantastisch, heel bijzonder en ook een beetje gek.