Maleisie, Kuala Lumpur & Amco's verjaardag

Na ons avontuur in Singapore is Maleisië het derde land van onze reis door de Aziatische wereld.

We verlaten Singapore vroeg in de ochtend per bus en komen op 24 november om 15:30 in Kuala Lumpur aan, de hoofdstad van Maleisië. Weer andere mensen, een andere cultuur, een andere munteenheid, en nog 100 meer dingen die anders zijn. Maar ook overeenkomsten…we worden afgezet voor een enorme shoppingmall,Times Square genaamd. We hebben voorlopig wel even genoeg van die dingen gezien na Singapore, maar omdat we voor vanavond nog geen hostel hebben geboekt gaan we de mall toch even in en zoeken we wifi/Starbucks op.

Eerste indruk van Maleisië, het regent… We zijn ook alle twee erg moe, dus besluiten de rest van de middag/avond lekker in ons hostel door te brengen. Even uitrusten, voor we deze nieuwe, ontzettend grote stad weer gaan verkennen.

25 november: mijn vader is vandaag jarig!

Volledig uitgerust gaan we de volgende dag vol nieuwsgierigheid de stad in. We wisten al dat de stad groot was, maar bij het treinstation komen we er achter dat de stad echt enorm is. Gelukkig is het openbaar vervoer heel goed geregeld, er gaat zelfs een monorail dwars door Kuala Lumpur heen, over wegen en tussen hoge gebouwen door. We zien hier in deze wereldstad ook weer een mengeling van heel veel culturen; ik kan de echte Maleis er nog niet helemaal uit pikken.

We nemen de monorail richting Chinatown. Na het steriele Singapore moeten we weer even wennen aan dit chaotische, rommelige, soms stinkende deel van de stad. Iets wat toch wel kenmerkend is voor Azië in z’n algemeen.

Desalniettemin is het heel leuk om hier rond te lopen. Het krioelt er van de mensen en men kan hier van alles en nog wat kopen.

We komen uit bij Merdeka Square, wat echt prachtig is! Een heel groot grasveld, wat vroeger een cricketveld was, wordt omringt door een prachtig oud, statig gebouw met palmbomen voor de ingang.

Amco’s nieuwe camera wordt veelvuldig uitgetest en we genieten van de omgeving en van de zon, die zich gelukkig weer heeft laten zien, na al die regen van gister!

We lopen terug richting de metro om naar ons hostel te gaan, en passeren een van de grootste moskeeën van Azië. 

De reden waarom we terug naar ons hostel gaan is voor Amco op dat moment nog niet duidelijk. Omdat hij morgen jarig is heb ik namelijk een verassing voor hem in petto.

We stappen met onze backpacks een taxi in en ik laat ons even later afzetten voor het Pacific Regency Hotel. Hier zullen we de komende 2 nachten door brengen, ter ere van Amco’s 24ste verjaardag! Het is natuurlijk altijd hopen dat de kamer er net zo mooi uitziet als op de foto’s, maar deze keer overtreft het zelfs mijn verwachtingen! Het is een prachtige suite met een enorm raam wat ons uitzicht geeft over heel Kuala Lumpur, we zitten namelijk op de 32ste verdieping! Amco is gelukkig zo blij als een paasei dus mijn eerste missie voor zijn verjaardag is geslaagd.

In Nederland is het inmiddels ochtend geworden en ik verras mijn vader via facetime, wanneer hij bij Jolien aanbelt. Ze doet de deur open en daar ziet hij niet alleen Jolien maar ook zijn oudste dochter via een telefoonscherm naar hem zwaaien en Lang zal hij leven zingen. Lang leve de technologie! Ik vind het vervelend dat ik niet thuis kan zijn op deze dag, maar gelukkig heb ik veel leuke afleiding!

We genieten van het mooie zwembad op de bovenste verdieping en we voelen ons voor even geen backpackers meer. Het is natuurlijk voor Amco’s verjaardag, maar ook ik geniet van de luxe een echt schone badkamer met warme douche te hebben!

We kleden ons mooi aan en gaan er dan op uit naar een tapas restaurant, genaamd Pinchos, wat op TripAdviser goed wordt beoordeeld.  

Het wordt een avond om nooit te vergeten, met de meest verrukkelijke tapas en heerlijke cocktails. Het lijkt even alsof we echt in Spanje zijn, zo goed zijn de tapas. Vooral van de manchego worden we helemaal wild! Tsja, dat krijg je als je al 2 maanden voornamelijk Aziatisch eet. De mannen achter de bar zorgen ervoor dat Amco zich echt jarig voelt, als ze om precies 12 uur met een spannende cocktail aankomen, die eerst in de fik wordt gezet. Er wordt zelfs bij gezongen door het hele personeel. De jarige job wordt ook nog is getrakteerd op een heerlijk toetje. We raken die avond aan de praat met een hele gezellige groep Spanjaarden, die ervoor zorgen dat de hele avond een heel feestelijk tintje krijgt.

26 november: Amco van Steenbergen is jarig!

Het bed is zo heerlijk zacht dat we eigenlijk niet op willen staan. Ik geef Amco een brief waarin de verassing voor vandaag wordt onthult. Bij het lezen hiervan springt hij als een wilde stier uit bed. We gaan naar een mega groot waterpretpark! Voor de mensen die het nog niet wisten, Amco is een echte waterrat, hij kan zich uren vermaken in de zee of in een zwembad. Hij was nog nooit in zijn leven naar een waterpark geweest dus ik dacht dat hij dat wel leuk zou vinden op z’n verjaardag.

We stappen na een lekker ontbijt, inclusief taartje, in een taxi die ons naar Sunway Lagoon brengt. Ik vind het geweldig om te zien dat Amco zo blij en uitgelaten is over de verrassing.

Het waterpark is fantastisch, hele vette glijbanen, een golfslagbad, en er is zelfs een volleybalveld. Wat ik niet wist toen ik de kaartjes kocht was dat we niet alleen toegang hadden tot het waterpark, maar tot het hele attractiepark. Er zijn hier namelijk ook achtbanen, spookhuizen en er is zelfs een mini dierentuin, heel bizar! We veranderen alle twee in enthousiaste kinderen en willen alles tegelijk doen. Wat ik me even later realiseer is dat wij echt de enige blanken in dit hele park zijn! Ik word dan ook nogal aangekeken door jan en alleman omdat ik ook echt de enige ben in bikini! Ik heb in een zwembad nog nooit zoveel burkini’s en in hoofddoek gehulde meisjes met lange kleren aan gezien. Ik trok dus snel een tshirt uit mijn kluis en deed dat over mijn bikini aan.

Later die dag heeft Amco ook nog naar hartenlust kunnen volleyballen met een aantal zeer gekke, volwassen mannen, afkomstig uit Irak. Misschien waren het wel oliesjeiks, we zullen het nooit weten. Ze waren heel aardig tegen ons maar konden echt geen woord Engels. Ik zat op een afstandje te kijken en die gekke mannen bleven maar zwaaien!

Toen we in de taxi terug zaten waren gesloopt van het zwemmen, glijden en spelen, maar de avond was nog niet klaar! Amco was tenslotte nog steeds jarig, dus ik had ook voor een avondprogramma gezorgd.

In onze hotelsuite kleden we ons om en trekken we weer onze mooiste kleren aan. Toch jammer dat ik mijn hakken niet mee heb genomen in mijn backpack.

Wat Amco ook niet weet, is dat Annemiek Opgelder, mijn oude buurmeisje, samen met haar vriend in hetzelfde hotel verblijft. Dit zorgt voor een leuke verassing als ik Amco in zijn oor fluister dat hij bij de receptie moet vragen naar een pakketje voor hem. Hij is meer dan verbaast als hij een tasje krijgt aangereikt met daarin een geinig waterpistool en de hartelijke felicitaties van Annemiek en Ruben.

Ik neem hem mee naar een restaurant, 51 genaamd, waar ze heerlijke steak serveren. Als we aan komen lopen worden we tot Amco’s grote verbazing opgewacht door 3 vrienden die we in Indonesië hebben leren kennen: Tobi, Jenny en Markus. Even later schuiven Annemiek en Ruben ook aan tafel en zo zitten we aan de andere kant van de wereld met een heel leuk groepje vrienden Amco’s verjaardag te vieren. Annemiek en ik kletsen over van alles en nog wat bij en ik ben zo blij dat we elkaar hier op deze avond zien! Het is voor het eerst dat ik Ruben ontmoet en hij blijkt een hele leuke toevoeging aan het gezelschap te zijn!

Het is super gezellig en de cocktails zijn hier de hele avond maar 1,25 euro per stuk! Zo kunnen Am en ik onze vrienden nog is op drankjes trakteren ;) Ook hier wordt er door het personeel aandacht besteed aan Amco’s verjaardag; de band die optreedt zingt Happy Birthday voor hem en hij wordt opnieuw verwend door een heerlijk toetje. Even later betreden Am en ik de dansvloer en geven we met z’n tweeën een leuk showtje weg. De rest van ons groepje voegt zich even later bij ons en we zwingen er op los. Wat een heerlijke avond!

Op weg naar huis komen we langs Pinchos, het heerlijke tapas restaurant, en we besluiten even gedag te zeggen tegen de aardige barmannen en eigenaar, die we de vorige avond ook hadden ontmoet. De avond wordt hier toch nog voortgezet en volgens mij voelt Amco zicht echt jarig! De ontzettend aardige eigenaar herinnert zich hoe lekker wij de manchego vonden en even later staat er een bord vol heerlijke manchego voor ons klaar. Wat een feest!

Moe maar zeer voldaan ploffen we in de vroege uurtjes op ons heerlijke, mega zachte Kingsize bed. We willen hier eigenlijk nooit meer weg.

Maar de volgende ochtend, 27-11, begint ons bestaan als backpacker weer. Een beetje treurig pakken we onze spullen in en checken uit. We hebben nog geen nieuw hostel geboekt dus we verplaatsen ons eerst een plek waar we kunnen eten en waar we wifi hebben. Vanuit daar pakken we een taxi naar ons hostel en doen we de rest van de dag niet veel meer. We moeten geloof ik nog een beetje bijkomen van al die leuke dingen van de afgelopen dagen.

Rond een uur of 17:00 gaan we er even op uit voor eten. We vinden een Indiaas restaurant en hebben heel erg zin in het eten. Tot we de eerste happen nemen…het eten is zo pittig! De tranen staan meteen in m’n ogen en zelfs Amco kan het bijna niet aan. Dat is nou even jammer zeg. We doen erg ons best maar het is tevergeefs. Terug in ons hostel ploffen we op bed en kijken we lekker naar een serie.

28-11

Amco had die nacht last gekregen van zijn buik, misschien wel door het veel te pittige eten. We gaan er toch even op uit om iets te eten, maar na het ontbijt stort Amco weer in. Ik breng hem terug naar het hostel en ga even later zelf op pad. In het begin vind ik dat een klein beetje onwennig, om zo opeens alleen iets te ondernemen. Ik ben tenslotte gewend geraakt om Amco 24/7 om mij heen te hebben. Maar ik denk dat het ook goed is om het daarom juist te doen. Ik besluit naar de Batu Caves te gaan. Hele oude grotten waar tempels in verborgen zitten en waar een enorme gouden Buddha de wacht houdt voor de grotten. Om daar te komen moet ik een trein pakken, dus ik loop naar het treinstation bij ons in de buurt. Hoe het kan weet ik niet, misschien is de wereld is toch echt heel klein, maar daar op het station loop ik Danielle Bakker en haar 2 vriendinnen tegen het lijf. Ik ben helemaal verbaast en verrast om haar te zien en geef haar daarna een dikke knuffel. Danielle is een oud klasgenootje van de middelbare school en ze is twee jaar geleden met een enkeltje naar Azië vertrokken. We hadden de afgelopen dagen contact gehad over elkaar eventueel zien, omdat ik wist dat zij zich nu ook ergens in Kuala Lumpur bevond. We hadden verder nog niks concreets afgesproken, dus we waren alle twee zo verbaast dat we elkaar daar zagen. Zij stonden ook op het punt om de trein te pakken naar de Batu Caves. Haar twee vriendinnen, Emma en ook Danielle genaamd, zoeken haar nu na twee jaar op en met z’n drieën gaan ze een maand rondreizen. Ik sluit me die middag bij hun aan, dus van het avontuur in mijn eentje komt even niks meer terecht.  Het wordt een super gezellige middag en de Batu Caves zijn prachtig, vooral de immens grote Buddha.

Als ik terug kom in het hostel rond 17:00 blijkt dat Amco zich gelukkig weer een stukje beter voelt. Ik vertel hem over Danielle en we besluiten een paar dagen met hun mee te reizen naar de Taman Negara, het oudste regenwoud van Azië. Dat is ook de plek waar Danielle nu al 9 maanden woont dus Ik ben heel erg benieuwd!

Om te vieren dat Amco zich weer wat beter voelt en omdat het onze laatste avond in het mooie Kuala Lumpur is, besluiten we nog een keer te gaan eten bij Pinchos, we zijn denk ik een beetje verslaafd aan die tappas. Ze smaken weer heerlijk en we genieten met volle teugen, vooral ook omdat we weten dat we de komende tijd voornamelijk weer Aziatisch of Indiaas zullen eten.

We sluiten de avond af in de Skybar, een beroemde bar op de 35ste verdieping van het Traders Hotel, met het mooiste uitzicht op de Petrona Towers. Ik had hier al veel over gehoord en gelezen en wilde het graag meemaken. Ik was er alleen niet heel erg goed op voorbereid dus ik draag een simpel kort broekje en een shirtje. Ik voel me zeer underdressed maar ik probeer dat te vergeten. Het is namelijk zo’n mooi uitzicht en de bar is zo gaaf, met een zwembad in het midden! We moeten even wachten tot we een tafel aan het raam krijgen, maar als we daar eenmaal zitten genieten we van die prachtige, imposante torens.

Wat een stad, Kuala Lumpur, en wat een belevenissen. Het voelt alsof we er twee weken zijn geweest.

Terug in het hostel is het weer tijd om onze tassen in te pakken, wat nu trouwens ontzettend snel gaat. Morgen verlaten we na 10 dagen het stadsleven van Singapore en daarna Kuala Lumpur. We gaan eindelijk weer terug naar de natuur! Ik kan niet wachten!