Bliksembezoek aan Laos

Na drie lange verslagen over Thailand is nu Laos aan de beurt. We zijn in totaal maar 6 dagen in dit mooie land geweest, maar toch kan ik er vast weer 100 pagina’s over schrijven. Dit zal ik niet doen, wees gerust! Wel zal ik proberen zo goed mogelijk te beschrijven hoe mooi ik dit land vond en wat we in die korte tijd allemaal hebben meegemaakt.

In m’n vorige blog schreef ik al dat het een reis van drie dagen zou gaan worden naar Luang Prabang. Hier volgen de details!

Omdat we onszelf nu wel als ervaren reizigers inschatten en omdat we ook gewend zijn aan het Aziatische vervoer, besluiten we om niet met een groepsreis mee te gaan, maar het gewoon lekker zelf uit te zoeken, van stadje naar stadje, tot we uiteindelijk in Luang Prabang aankomen. Dit doen we omdat het veel avontuurlijker is en omdat het natuurlijk een stuk goedkoper is!  

We vertrekken op 20 januari vroeg in de ochtend vanuit Pai en nemen een busje naar Chiang Mai. Drie uur later komen we hier aan en proberen we een kaartje te kopen voor een andere bus die ons naar de grens tussen Thailand en Laos kan brengen. De eerstvolgende bus waar nog plek in is, vertrek pas 3,5 uur later. Ach…maar 3,5 uur, dat valt mee voor Aziatische begrippen! We vinden een bankje in de zon en wachten hier rustig tot we weer in de bus kunnen stappen. Na de 6 uur durende busrit komen we aan in Chiang Kong, helemaal in het noordoosten van Thailand. Zodra we uitstappen komen we een hele gezellige jongen tegen uit California, Foja genaamd. Ook hij is op zichzelf de reis naar Luang Prabang aan het maken, dus samen met hem zoeken we een plek om te slapen. Omdat het al bijna 21:00 is, kunnen we vandaag niet meer de grens oversteken en zullen we dus nog 1 nachtje in Thailand moeten overnachten. Hier hadden we gelukkig wel op gerekend, want ons visum is precies tot morgen geldig!

We vinden een super mooie guesthouse, gerund door een zeer vriendelijke en praatgrage Amerikaanse man en zijn Thaise vrouw. Amco en ik hebben een privékamer met een balkon dat uitkijkt op Laos! Het enige wat tussen ons en Laos in ligt is de rivier de Mekong. Prachtig!

De volgende ochtend, 21 januari, verlaten we om 08:00 helaas alweer onze mooie kamer. Met nog wat andere backpackers en onze nieuwe vriend Foja stappen Am en ik in een busje dat ons naar de grensovergang brengt.

We krijgen een stempel dat we het land verlaten hebben, dus dat zit in ieder geval goed. :)

Weer in een bus, die ons naar de overkant van de Mekong brengt en daar opnieuw in de rij voor een visum voor Laos. Ook dit gaat allemaal soepel dus een klein uurtje later lopen Foja, Amco en ik Laos binnen.

We zijn nu echter nog lang niet in Luang Prabang, we moeten nog 2 dagen over de Mekong reizen op een slow boat! Volgens aanwijzingen op internet is het vertrekpunt van de slow boat maar 1,5 kilometer van ons vandaan. De jongens willen dit stukje graag lopen dus ik doe daar natuurlijk stoer aan mee. Na ruim 30 minuten door de snikhete zon met backpack en al gelopen te hebben, vraag ik me hardop af of we wel goed lopen. Na nog ruim een half uur eigenwijs vol te houden geeft ook Amco toe dat het misschien niet helemaal klopt. Ik ben inmiddels redelijk zenuwachtig geworden, omdat de boot om 11:30 zou vertrekken en het inmiddels al 10:45 is. We proberen aan mensen de weg te vragen, maar ze verstaan echt geen woord Engels. Om 11.15 vinden we eindelijk een tuktuk die ons naar de slow boat kan brengen, godzijdank. Het bleek nog een heel eind verder te zijn dan we dachten, want we komen daar pas na 15 minuten rijden aan. We rennen naar het ticketoffice en horen daar dat de boot er nog is en pas om 12:00 uur vertrekt. Fjoeeee…. Ik kan ook weer adem halen. Foja, die we pas een aantal uur kennen, barst in lachen uit en zegt dat hij mij erg hilarisch vond toen ik zo streste….  Ach, heeft hij die kant van mij ook meteen maar meegemaakt ;)

Wat er dus mis is gegaan met die 1,5 kilometer….de informatie die we op internet hadden gevonden dateerde uit 2012 en blijkt dus nu achterhaald. Er is namelijk een nieuwe brug gebouwd van Thailand naar Laos, en die ligt zo’n 7 kilometer van de slow boat vandaan! Het is dus niet zo gek dat we ruim een uur hebben gelopen!

Maar eind goed al goed, we zitten lekker op de boot en hebben goede plekken! De boottocht duurt zes uur maar ik verveel me geen moment. We waren door zulke mooie natuur! Het is echt prachtig, zoveel groen om ons heen, hier en daar hutjes van bamboe langs de oever en kleine kindjes die in het water spelen, waterbuffels aan de oever en aapjes in de bomen.

Die avond komen we om 18:30 aan in Pak Beng, een heel klein dorpje ergens in Laos. De enige reden waarom toeristen hier komen, is omdat men hier moet overnachten om de volgende ochtend weer met de boot verder te kunnen naar Luang Prabang.

Desalniettemin hebben we een hele gezellig avond. We leren nog meer mensen kennen, waaronder Ahsley en Justin, ook uit California toevallig!

Am en ik delen die avond een 3 persoonskamer met Foja. Het is echt zo leuk en bijzonder dat je tijdens het reizen zo snel vriendschappen sluit met onbekenden. Met de een klikt het beter dan met de ander, maar in het algemeen komen we zoveel mensen tegen met wie we het meteen heel leuk hebben. Het is ook een bepaalde mentaliteit die backpackers hebben, iedereen staat open voor nieuwe ontmoetingen. We zijn allemaal zo ver van huis in zo’n andere wereld, dat schept kennelijk een band. :)

22 januari

Om 08:00 uur zitten Foja, Am en ik alweer op de boot. De boot vertrekt pas om 09:30, maar omdat je anders niet zeker bent van een zit plek kan je maar het beste heel vroeg aan boord gaan. Wij waren blij dat niet iedereen zo dacht, want nu was er voor ons in ieder geval nog genoeg keus waar te gaan zitten.

Om half 10 vertrekt de inmiddels propvolle boot en beginnen we aan weer een dag varen. Ook vandaag is er geen moment van verveling bij. We leren Foja, Ahsley en Justin ook aardig goed kennen aangezien we uren de tijd hebben om met ze te kletsen.

Rond een uur of twee is er een klein ongemakje, de motor van onze boot is uitgevallen. Natuurlijk moest zoiets ook gebeuren; met het vervoer in Azië is bijna altijd wel wat mis!

Heel erg vinden we dit niet, want we liggen precies naast een mooi klein strandje stil. Iedereen klimt van de boot af en gaat liggen in het warme zand. Na een uur vragen we ons toch wel af hoe het nu verder moet. Dan zien we opeens een zelfde boot, alleen dan zonder mensen, aan komen. Deze boot gaat naast onze boot liggen en zonder dat men ook maar iets vertelt of doorgeeft, beseffen we dat dit de boot wordt waarmee we verder gaan varen.  Als een stel gekke wilde dieren klimt iedereen vanaf het strand naar de nieuwe boot, via onze oude boot. Het is een gekkenhuis! Helemaal als blijkt dat de nieuwe boot geen stoelen heeft! Amco bekommert zich om onze backpacks, die hardhandig van de ene naar de andere boot worden gegooid. Ik probeer een stukje grond voor ons vrij te houden. En daar zitten we dan, met ons gezellige groepje op elkaar gedrukt op de grond met onze knieën ingetrokken. Gelukkig kan ik er wel om lachen, al vraag ik me wel af hoe lang ik dit vol hou. Ik heb meer medelijden met de wat oudere mensen aan boord en met het gezin dat een klein jongetje van 1,5 bij zich heeft…

Zo veranderde ons rustige, ontspannen boottripje in een chaotisch en iets wat ongemakkelijk avontuur. Maar…het was dus wel weer een avontuur en even goed erg gezellig!

Toch wel erg blij ben ik als we om 18:00 in Luang Prabang aankomen! We hebben het dan toch eindelijk gehaald! Wat een reis hebben we erop zitten.

We kunnen bijna ontspannen, maar eerst moet er een hostel gevonden worden. Dit is iets moeilijker dan gedacht, omdat echt alles vol zit! Na een uur zoeken vinden we een goedkoop hostel waar nog plek is voor Amco, Foja en mij. Het kan ons op dat moment niets meer schelen dat we de nacht door moeten brengen op een soort van houten planken…

23 januari

Luang Prabang…wat een pareltje hier in Zuidoost Azië! De sfeer die deze stad uitstraalt is er een van rust, rijkdom en cultuur. De Franse invloeden zijn ook nog heel erg duidelijk aanwezig; in de architectuur maar ook in het eten. Het water loopt me in de mond als ik de ene leuke boulangerie na de andere zie met heerlijke verse stokbroden en croissants! De temperatuur is ook erg aangenaam, niet super heet maar gewoon lekker warm.

We hebben fietsen gehuurd en hiermee fietsen we door deze prachtige stad, langs de mooie Mekong River die om Luang Prabang heen stroomt en langs tientallen tempels, de een nog mooier en rijkelijker versierd dan de ander.

We vinden een onwijs leuke plek, ‘Utopia’ genoemd, waar je heerlijk kan zitten met uitzicht over de rivier. Er is hier zelfs een volleybal veld aanwezig, waar Amco zich weer helemaal uit kan leven!

We zijn trouwens verplaatst naar een ander hostel, want op houten planken slapen is wel echt heel erg oncomfortabel! Waar we nu een kamer hebben gevonden is een heel stuk relaxter. Er staat hier ook een pooltafel, dus Amco kan ook hier helemaal zijn ei kwijt. ;)

24 januari

Ontbijten met Frans stokbrood en goede koffie…wat is er lekkerder dan dat? Hier in Laos kan dat dus! ‘Le Banneton’ is echt een geweldige boulangerie en het lijkt net of ik even in Frankrijk ben als ik daar zit. De dag begint dus al goed en wordt alleen nog maar beter.

We gaan met al onze nieuwe vrienden, Foja, Ashley, Justin en nog wat anderen naar de ‘Kuang Si Waterfalls’.

We stappen met z’n achten in een soort jeep taxi en die brengt ons hier in een klein uurtje naar toe. Ik heb wel al wat watervallen gezien de afgelopen maanden, maar deze overtreft echt alles! Ik heb nog nooit zo iets gezien…water, zo lichtblauw dat het wel nep lijkt! We lopen langzaam omhoog, richting de oorsprong van dit natuurwonder en het wordt alleen maar mooier! Halverwege is er een plek waar we kunnen zwemmen. Dit doen we natuurlijk ook, ook al is het water echt ijskoud! Samen met Ashley en Justin lopen we helemaal tot boven, waar we de waterval oversteken en aan de andere kant weer naar beneden lopen. Daarboven lijkt het wel een sprookje, overal zijn kleine watertjes, omringt door heel veel bomen. Jullie moeten echt de foto’s bekijken op Facebook om te zien hoe mooi het is! :) (die foto's staan er hopelijk over een paar dagen op als ik weer goede wifi heb!)

Tijdens ons enthousiasme om mooie foto’s te maken, gebeurde er trouwens nog een klein ongelukje… Toen we bijna boven waren zag Amco een mooie boom die half over het water hing. Hij bedacht een onwijs leuke pose voor de foto, namelijk hangend als een aapje in de boom. Hij was een voorbeeldige aap, het plaatje was prachtig maar terwijl ik foto’s sta te nemen zie ik de boom steeds verder buigen… Amco die dit ook voelt kan niets anders doen dan zich vast klampen aan de boom. Met ingehouden adem zie ik de boom helemaal doorbuigen, tot Amco in het water eindigt. We zijn niet de enige op deze plek, dus menigte begint hard te lachen als Amco, ongedeerd gelukkig, uit het water klimt. Hmm…dit was niet helemaal de bedoeling! Arme boom en arme Amco! Misschien moet hij de komende tijd maar even droge rijst eten en meer gaan volleyballen ;)

Terug in Luang Prabang ga ik meteen door naar ‘Mount Phousi’ , een berg in het midden van de stad waar een tempel op is gebouwd. Vanaf hier heb je geweldig mooi uitzicht op de zonsondergang. Helaas was ik niet de enige die dit wilde zien…samen met nog honderd andere toeristen zie ik de zon achter de bergen verdwijnen.

Zodra de zon weg is lopen ook alle mensen weg, yes! Die mensen zijn eigenlijk gek, want juist nu de zon achter de bergen is kleurt de lucht prachtig roze en is het uitzicht misschien nog wel mooier.

Amco liet dit culturele uitstapje even aan zich voorbij gaan en dus zoek ik hem na ‘Mount Phousi’ weer op en gaan we samen met onze vrienden eten op de Night Food Market.

Dit is een hele ervaring! Het is hier weer zo anders dan het Streetfood in bijvoorbeeld Thailand. In een smalle steeg staan een stuk of tien grote kramen met heel veel eten, waar je je eigen bord mee vol mag scheppen voor onwijs weinig geld. Het ziet er allemaal best oke uit, maar stiekem hoop ik toch maar weer dat we hier niet ziek van worden..

Na dit culinaire avontuur gaan we met z’n allen wat drinken bij Utopia, wat ’s avonds ‘the place to be’ is voor backpackers. Het is erg gezellig tot om 11:30 de muziek en de lichten uit gaan en het pats boem in een keer klaar is. Gelukkig hadden we al gehoord dat dat hier zo gaat in Luang Prabang, alle bars sluiten voor of rond middernacht. De enige plek waar je dan nog naar toe kunt gaan is…en dat geloof je nooit…de bowlingbaan!

Dat willen we natuurlijk wel is mee maken, dus we gaan in de tuktuk naar de bowlingbaan. Het is een drukte van jewelste daar en we hebben mazzel dat er nog een baan vrij is. Wat een feest!

We spelen twee potjes en hebben de grootste lol!

Ook hier sluiten de deuren redelijk op tijd…om 02:00 uur is het dan ook echt over en uit met de pret.

25 januari

Vandaag gaan we weer de mooie natuur rondom Luang Prabang verkennen. Foja is vandaag de tourguide en neemt ons mee op een prachtige wandeltocht.

We steken de rivier over met een pontje en komen aan in een hele andere wereld, waar men leeft in kleine simpele huisjes en waar echt nul toeristen komen. De route die we volgen heeft Foja op het internet gevonden en leidt ons in een paar uur langs een tiental tempels. Het leuke echter aan deze tocht, zijn niet perse de tempels, maar wel de omgeving waarin deze liggen. Het is zo mooi om de mensen te zien zitten voor hun huisjes, de kindjes te zien spelen op straat en de monniken rondom de tempels bezig te zien; het dagelijkse leven zonder dat het op een manier is aangetast door het toerisme. De mensen en vooral de kindjes lachen en zwaaien naar ons. Ik krijg het gevoel dat men hier gelukkig is, onbezorgd en blij en dat terwijl ze in zo weinig luxe leven. Erg mooi om te zien.

In de ruim drie uur durende tocht komen we geen enkele andere toerist tegen…wat is dat fijn zeg!

We nemen de pont die ons weer terug brengt in het hier en nu. Ik heb namelijk het gevoel dat ik even in een andere wereld ben geweest, ver weg van het toch wel toeristische Luang Prabang.

Terug in de luxe van de stad kopen we bij Le Banneton een heerlijk ijsje en weer een overheerlijk stokbroodje, die we meenemen naar de oever van de rivier om naar de zonsondergang te kijken.

I love Luang Prabang!

We sluiten deze mooie dag goed af door met onze, inmiddels goede vrienden, Ashley, Justin en Foja uit eten te gaan. Vanavond geen streetfood, krukjes en tl-licht, maar een sfeervol restaurantje aan de rivier om onze laatste avond samen te vieren. Vanaf morgen gaat iedereen weer z’n eigen weg en dus een andere kant op. Dat is een van de minder leuke dingen van het backpacken; je maakt zoveel vrienden, waar je vaak ook weer zo snel afscheid van moet nemen. Maar wie weet zien we elkaar ergens ter wereld nog een keer terug! :)

26 januari

Dit is voor Am en mij alweer de laatste dag in Laos. We hebben keuzes moeten maken in verband met onze ‘beperkte’ resterende tijd hier in Azië. We willen namelijk heel graag veel van Vietnam zien en ook nog de laatste drie weken van onze reis in de Filipijnen zijn zodat we Jolien en Maarten daar kunnen treffen! Daarom kozen we voor een bliksem bezoek aan Laos. Veel te kort, dat is ons nu nog duidelijker geworden na deze mooie zes dagen. Ik zou hier zeker nog een keer terug willen komen!

Die avond stappen we om 18:00 in een slaapbus die ons rechtstreeks naar Hanoi. Noord-Vietnam, brengt. De reis duurt maar een bescheiden 26 uur!

Achteraf kan ik zeggen dat het nog best mee viel. We hadden het erger verwacht!

Op het moment dat ik dit schrijf is het alweer onze allerlaatste avond hier in Vietnam, nadat we ruim een maand helemaal van Noord naar Zuid hebben gereisd.

We vliegen morgen vanaf Ho Chi Min, oftewel Saigon, naar de Filipijnen! Ik heb hier heel erg veel zin in, want ik ga m’n liefste kleine zusje en Maarten daar zien! Super spannend vind ik het!

Ik kan nog niet geloven dat ik na zoveel maanden Jolien morgen weer ga zien!

Tot heel snel lieve bloglezers van me! xxx