Flores en Komodo, het paradijs!

Goedendag lieve vrienden en familie! 

Hier volgt weer een verslag van wat inmiddels al een tijdje geleden heeft plaatsgevonden, maar beter laat dan nooit stuur ik het jullie toch. 

Na de Rinjani zijn we 2 dagen in Senggigi gebleven. We hadden de Rinjani dus overleefd, maar onze spieren waren het nog niet vergeten. De spierpijn was echt ontzettend erg! Half strompelend stapten we op de scooter en zijn we de omgeving gaan verkennen. Het regenseizoen is in Lombok echt gearriveerd dus ook daar in Sengiggi regende het af en toe pijpenstelen! Noodgedwongen zijn we die eerste dag na de Rinjani dus niet heel actief geweest, wat voor ons met de spierpijn niet zo erg was.

Een ding wat ons meteen opviel…Senggigi lijkt de plek te zijn voor gekke, blanke, oudere mannetjes, die al jaren in hun midlifecrises zitten en er niet meer uit komen. Er is daar een overvloed aan Karaoke barretjes en de kustlijn wordt bezet door enorme resorts. Niet heel veel gezelligheid was er op het eerste gezicht te vinden.

De volgende dag zijn we weer op de scooter gestapt en reden we naar watervallen in de buurt van Senaru. De rit duurde anderhalf uur, maar was prachtig met aan de linkerkant de mooie kustlijn en aan de rechterkant de groene bergen met palmbomen. Bij de waterval nam een gids ons mee langs kleine steile weggetjes tot we bij een mooie waterval kwamen waar we ook konden zwemmen en van een rots af konden springen.

Op de terugweg werden we weer geteisterd door een enorme regenbui. Overal op straat renden naakte kindjes blij door de regen of zaten ze in een modderpoel te spelen.

Kletsnat reden we door tot na 3 kwartier de zon weer begon te schijnen. Goh wat hou ik toch van de zon! Tegen de tijd dat we weer in Senggigi aankwamen waren onze kleren opgedroogd! Die middag heb ik mezelf nog getrakteerd op een heerlijke massage van en uur voor maar 4,30 euro!

Op woensdag 12 november zat Lombok er alweer op voor ons en begonnen we aan een vierdaagse boot trip naar de eilanden Komodo en Flores.

Om 13.00 stapten we op ons ‘cruiseschip’ samen met Capucine! Het Franse meisje dat de Rinjani tocht had doorgezet en er dus godzijdank heelhuids van terug was gekomen. Ik was heel blij om haar weer te zien! Aan boord werd duidelijk waar we zouden slapen en dat was op het dek, met nog 30 andere mensen om ons heen op dunne matjes. Prinses Sofie vroeg aan Amco of hij alstublieft om een cabine wilde onderhandelen ;) Zo gezegd zo gedaan, wij kregen een cabine! Een erg knus 2-peroons bedje in een houten hokje, waar we in ieder geval wat privacy en een zacht matras hadden en waar we onze eigen spullen konden bewaren. We installeerden ons en kregen daarna uitleg van onze schattige, goed Engels sprekende gids over wat ons de komende dagen allemaal te wachten stond. De motor startte en langzaam lieten we de haven achter ons, de rustige zee tegemoet.

Vanaf dat moment verdween zo’n beetje ons tijdbesef en gaven we ons over aan de groepsdynamiek en aan het programma dat voor ons was bedacht. Dat programma bestond voornamelijk uit relaxen, snorkelen, strandjes bezoeken, eten, kletsen, Komodo-dragons bezoeken en nog meer relaxen. Ik vond het super gezellig met Capucine en al snel ontmoetten we nog meer leuke mensen, zoals Paul uit Québec, Tobi en Jenny uit Duitsland, Kevin en Axelle uit België en Suus uit Nederland. De tijd tikte langzaam vooruit, terwijl we Lombok achter ons lieten en richting het grote eiland Sumbawa voeren. Die eerste dag was er tegen het einde van de middag een stop om te gaan zwemmen. Heerlijk verkoelend in het heldere donderblauwe water! Na die stop voeren we de hele nacht door. Ik was zo blij met onze cabine, waar we ondanks het geronk van de motor heerlijk sliepen!

Tijdens de tweede en derde dag hebben we meerdere snorkel stops gemaakt, de een nog mooier dan de andere! Hoe langer we vaarden hoe mooier de omgeving werd. De zee werd lichter blauw of zelfs licht groen en de eilanden zagen er onbewoond en prachtig uit. We snorkelden bij de mooiste stukjes koraal en zagen de mooiste vissen. Zoveel soorten en zoveel verschillende kleuren, het was echt prachtig! Ook hier zagen we een paar keer een zeeschildpad!

De gaafste snorkel stop was toen we op zoek gingen naar Manta Rays! Dat zijn onwijs grote roggen, met een spanwijdte van wel 4 meter! Vanaf de boot speurden we de zee af naar grote donkere vlekken, dat waren de Manta’s. Al snel zagen we ze en sprongen we van de boot af het water in. Wat een kick zeg, om zulke grote beesten onder je te zien zwemmen! De stroming op dat punt is heel erg sterk dus zonder iets te doen werden we met de zee meegevoerd, een drift dive noem je dat. Wat een vet gevoel zeg! En we hadden zoveel mazzel want we zagen onwijs veel manta’s! In totaal heb ik er wel een stuk of 15 gezien!

Bij een andere snorkel stop konden we naar het strand snorkelen. Dat zand was van een afstand spierwit, maar van dichtbij had het een prachtige licht roze gloed. Er zaten allemaal kleine rode steentjes in het zand, het leek wel van het koraal te komen. Ik had ondertussen echt het gevoel dat ik me in het paradijs bevond.

Bij een andere stop zwommen we naar land en liepen we naar een waterval toe. Om daar te komen moesten we een heel stuk omhoog klauteren, onszelf vast houdend aan wortels van bomen. Tarzan & Jane in de jungle! Bij de waterval waren het vooral de jongens die van een hoge boom het water in sprongen. De meisjes keken vermakelijk toe.

Het eten op de boot was simpel. ’s Ochtends een geroosterd broodje met wat jam, ’s middags rijst met groente en ’s avonds precies hetzelfde als ’s middags… jammie! Gelukkig maar dat ik zo’n grote groente fan ben ;) Eerlijk gezegd had ik dus geregeld een beetje honger. Maar zelfs de andere mensen, die volle borden opschepten en opaten, hadden vaak tussendoor trek. De dag duurde namelijk lekker lang, om 6 uur al ontbijten, rond 12 uur lunch en pas om  7 uur weer avond eten.

Er waren 2 plekken waar we even aan land gingen en waar ook een ieniemienie winkeltje was. Onze groep kocht als hongerige apen zowat het hele winkeltje leeg ;) zakken chips, koekjes en crackers werden ingeslagen. Amco en ik deden hetzelfde.

Bij een van die winkeltjes konden we ook voor 10 cent pp douchen. Vooral de meisjes stonden hierom te springen., want op de boot was alleen een niet al te schoon toilet.

De douche was heerlijk en ik voelde me als herboren na het wassen van m’n haar en het wegspoelen van al dat zout van de zee! Met een klein motorbootje werden we in groepjes weer terug gebracht naar de boot.

Op de derde dag bezochten we Komodo Island, waar Komodo dragons leven. Komodo dragons zijn mega grote varanen. Ik schrok me dood toen we de eerste zagen liggen! Ze lijken wel een beetje op krokodillen en ze zijn echt enorm! Samen met een aantal Rangers, die ons zouden beschermen tegen de varanen, liepen we door Komodo National Park. Het was gloeiend heet maar de omgeving was prachtig!

Een ander prachtig iets tijdens onze boottocht was de sterrenhemel. Ik had nog nooit zoveel sterren gezien als die avonden op de boot. Doordat er rondom onze boot alleen maar zee was, was het zo donker dat de sterren onwijs goed zichtbaar waren. Capunice en Tobi wisten ons allerlei dingen over de sterrenhemel te vertellen en wezen ons de planeet Mars aan, die oranje afstak naast de wit- of geelachtige sterren. Ook zagen we de Melkweg, een soort witte strook van ontelbare sterren, adembenemend mooi.

Op de vierde en tevens laatste dag bezochten we in de ochtend het eiland Rinca. Hier leven nog meer varanen. Op dit eiland hebben we er echt heel veel gezien. We zagen zelfs een vrouwtje haar ei beschermen door een andere varaan weg te jagen. Jezus wat kunnen die beesten ondanks hun korte pootjes snel rennen zeg!

We zagen een buffel die gebeten was door een varaan. Het arme beest had nog maar een week te leven voor het zou sterven door het gif wat de varaan met zijn beet binnen brengt, vertelde een van de rangers ons. Ik vond het echt heel indrukwekkend om die gevaarlijke beesten van zo dichtbij te kunnen bekijken. Het zijn echte killers namelijk! Deze soort varanen leven ook alleen maar hier in Indonesië, nergens anders ter wereld.

De laatste stop van ons geweldige bootavontuur was bij een paradijselijk wit strandje, met water zo groen/blauw dat het bijna onwerkelijk leek, zo mooi. Ik keek om me heen en bedacht me dat deze plek de mooiste was die ik tot nu toe op mijn reis heb gezien.

Om 14:00 meerden we aan in de haven van Labuan Bajo, een stad in het westen van het eiland Flores en zat onze bootreis erop. Het was ontzettend mooi geweest en vooral ook heel ontspannen. 4 dagen lang geen tijd besef en niks anders dan natuur om je heen.

Vanaf hier gingen we in groepjes onze eigen weg maar we spraken af om elkaar ’s avonds nog te zien voor een laatste drankje met z’n allen bij de Paradise Bar. 

Capucine, Axelle, Kevin, Amco en ik zochten met z’n vijven een hostel. Het was bloedheet en we hadden heel erg honger dus we stopten eerst bij een bakkertje waar ze tot mijn grote vreugde brood verkochten! Ik ging me helemaal te buiten aan een broodje tonijnsalade, een brownie en een muffin! Weliswaar gedeeld met Amco ;) Oh wat smaakte dat lekker na zoveel dagen rijst en groente eten!

We vonden een prachtig hotel wat binnen ons backpackers budget lag en waar ze drie kamers naast elkaar hadden, perfect! Het uitzicht was ook nog is prachtig; we keken uit over de zee.

Eindelijk konden we weer douchen en daarna gingen we heerlijk uiteten met ons gezellige groepje. We bestelden alles waar we zin in hadden en genoten van elke hap! Daarna gingen we door naar de Paradise Bar waar live muziek was dus we hebben daar zelfs nog even gedanst. Toen we te moe waren om nog op onze benen te staan namen we afscheid van al die leuke mensen die we op de boot hadden ontmoet. Bijzonder hoe je in een paar dagen zo close kan worden met totaal onbekenden!

De volgende dag, het was inmiddels al 16 november, gingen we weer op een duik/snorkel trip, omdat we er gewoon geen genoeg van krijgen! Dit was bijna nog beter dan de afgelopen vier dagen, we hadden namelijk een hele boot voor ons groepje alleen. Dat groepje bestond die dag uit Capucine, Tobi, Amco en ik, samen met 2 duikinstructeurs en 2 kapiteins. Wat een heerlijke dag! Prachtig weer, nog mooiere omgeving en gezellige mensen. Amco, Tobi en Capucine hebben die dag 3 keer gedoken, terwijl ik lekker ging snorkelen. Dit was voor Amco weer de eerste keer nadat hij zijn SSI had gehaald op de Gili’s. Hij vond het weer fantastisch! De Komodo eilanden zijn niet alleen een van de mooiste plekken om te duiken, maar ook een van de moeilijkste. Dit is omdat er rondom die eilanden hele sterke stromingen zijn, drift dives. Voordat we het water in gingen kregen we allemaal uitgebreide uitleg en waren we goed voorbereid. Ik zag de duikers langzaam naar bodem zakken, terwijl ik heerlijk aan de oppervlakte in mijn eentje aan mijn snorkeltocht begon. Ik vond het geweldig om zo helemaal alleen langs het prachtige koraal te zwemmen. Ik zag prachtige vissen, zeeschildpadden, een kreeft en zelfs een murene! Na een uur kwam de boot naar mij toe gevaren om me weer op te pikken.

Bij de tweede duik/snorkel stop ging ik weer in mijn eentje te water. Althans, de duikers waren er ook alleen dan zo’n 15 meter onder mij. Deze snorkeltrip was voor mij nogal traumatisch…ik werd namelijk aangevallen door een titan triggerfish. Mijn god, ik ben nog nooit zo bang geweest in het water. Voor we het water in gingen waarschuwde de instructeur de duikers nog voor deze vis. De vis beschermt namelijk zijn territorium dat de vorm heeft van een trechter, dus hoe dichter je bij de bodem bent hoe kleiner zijn territorium is. Het advies was dus: duik zo laag mogelijk en probeer uit zijn cirkel te komen. Ik was geen duiker maar een snorkelaar, dus ik was natuurlijk aan de oppervlakte, op het punt waar de trechter het grootst is. Shit! Het was een ramp, de vis, die serieus 50 cm lang was en 40 cm hoog!, bleef mij maar aanvallen. Met man en macht bleef ik met mijn flippers in zijn richting trappen zodat hij me niet aan zou raken. Ik weet niet precies hoe lang het duurde voordat ik uit zijn territorium was, maar voor mijn gevoel was het een eeuwigheid! Toen ik kennelijk eenmaal uit zijn cirkel was, draaide de enorme vis zich om en zwom rustig weg, mij totaal in paniek achterlatend. De kapitein van onze boot had mijn gespartel en paniek gezien dus kwam niet veel later dicht bij mij varen. Een van de mannen kwam het water in en samen met hem snorkelde ik verder. Toen ik uit de boot stapte en mijn flippers uit deed, zag ik dat die stomme rot vis gewoon een hap uit mijn flipper had genomen! Aaaah ik werd bijna gek! Stel je voor dat ik geen flipper aan had…Nou daar moet ik maar niet langer over nadenken, alles is gelukkig goed afgelopen! De duikinstructeurs waren er wel ook erg van onder de indruk, dit hadden ze nog nooit bij een snorkelaar mee gemaakt. Hmm, heb ik weer. Het kon de pret niet deren, want het was nog steeds geweldig op de boot en we hebben een geweldige dag gehad!

Op maandag 17 november namen we afscheid van onze matties, iedereen vloog die dag weer een andere kant op. We hadden een scooter gehuurd voor die dag, dus Amco fungeerde die ochtend als taxichauffeur. In de middag gingen we erop uit op de scooter. We bezochten de ‘Mirror Cave’, een grote grot waar we vleermuizen en allerlei enge insecten zagen. 

Bij een leuk restaurantje zagen we de zon in de zee zakken en genoten we van de laatste uurtjes op Flores.

Dinsdag 18 november stapten we om 12 uur in het vliegtuig richting Den Pasar, Bali. Ons avontuur in Indonesië zat er bijna op. Toen we op Bali aankwamen voelde het een klein beetje als thuiskomen, het voelde zo vertrouwd aan, ook al waren we daar maar 2 weken geweest. We liepen het vliegveld uit en huurden meteen een scooter. Met al onze spullen reden we op de scooter naar het huis van Kate. Inmiddels wisten we de weg ook zo ongeveer! Die avond mochten we bij Kate slapen, wat echt geweldig was. We gingen die avond met z’n drieën op stap. Eerst sunset drinks op het strand en daarna nam ze ons mee naar de meest hippe plekken op Bali. We werden ontzettend verwend door Kate met heerlijke cocktails en geweldig eten. De plekken waar ze ons mee naar toe nam heetten Ku de Ta en Potato Head. Vooral Patato Head was niet meer normaal. Ik kan het eigenlijk niet beschrijven hoe bijzonder het daar was. Het leek wel een half Colosseum aan een zwembad en daarachter de zee met palmbomen. Het was echt een heerlijke avond en we voelden ons ontzettend vereerd dat Kate dit voor ons deed. Op de weg naar huis stopten we nog voor een laatste drankje bij Rumours, de kroeg waar Wouter, de oom van Amco altijd kwam. Met gemende gevoelens stonden we daar en lieten we de sfeer op ons inwerken. Dankbaar en voldaan reden we daarna naar Kate’s huis om heerlijk te slapen.

Woensdag 19 november stonden we om 10 uur voor de gate van het vliegtuig dat ons naar Jakarta zou vliegen, waar we zouden overstappen om vervolgens door te vliegen naar Singapore.

Een beetje treurig brachten we de laatste uren op Jakarta door. Na 7 weken gingen we Indonesië verlaten. Wat was het mooi geweest! Ik ben echt van het land gaan houden en wil heel erg graag nog een keer terug komen.

Sampai jumpa lagi, oftewel, tot ziens!