Thailand, part 3

Nog meer verhalen over Thailand? Jawel… nog een laatste deel! Daarna wil ik jullie graag vertellen over het prachtige land Laos, waar we een kleine week zijn geweest, omdat we via dit land naar Vietnam reisden.

We zijn op dit moment al ruim twee weken in Vietnam. We zijn boven in Hanoi begonnen en reizen langzaamaan naar beneden. Op het moment dat ik dit typ zijn we in het geweldig leuke plaatsje Hoi An. We hebben twee weken koud en slecht weer gehad in het noorden, maar hier halverwege Vietnam is het heerlijk warm. We zijn vandaag na een maand ‘eindelijk’ weer naar het strand geweest!

De laatste keer dat we op het strand lagen was in Thailand op Koh Lanta met Marly Zwinkels erbij, zoals jullie je misschien nog van het vorige verslag kunnen herinneren. Bij dat strand op Koh Lanta was ik ook gebleven met het schrijven van mijn blog, dus daar ga ik nu ook weer verder.

Ik neem jullie mee terug in de tijd, naar 11 januari.

We vlogen die avond vanaf Krabi naar Chiang Mai, wat in het noorden van Thailand ligt. De vlucht was maar 2 uurtjes, maar het leek voor mij een oneindigheid. Dit kwam omdat ik echt doodsbang was….we vlogen met AirAsia, waar op zich niks mis mee is, maar na dat onlangs gecrashte vliegtuig vond ik het al eng. Daar kwam nog is bij kijken dat we gedurende de hele vlucht, maar ook echt de hele vlucht, hele erge turbulentie hadden! Mijn god, ik was zo bang. Marly en Amco wisten niet wat ze met me aan moesten :p Gelukkig maar dat zij alle twee zo nuchter zijn, want anders hadden we het met z’n drieën uitgegild in dat vliegtuig. Ik was nog nooit zo dankbaar en opgelucht toen de wielen de grond weer raakten!

De buitenlucht hier in het noorden van Thailand voelde een stuk frisser aan! Koud zal ik het niet noemen, want in Nederland is het pas koud, maar voor ons gevoel was het best fris, na de hitte van de zuidelijke eilanden.

We duiken, zodra we in ons hostel zijn, lekker in onze stapelbedjes en vallen snel in slaap.

De volgende ochtend staan we alle drie weer fris en fruitig op en zijn we klaar voor weer een nieuwe stad. We willen hier in Chiang Mai een jungle trekking gaan doen! Maar voordat we daar aan beginnen gaan we vandaag eerst de stad verkennen en tempels bezoeken en deze stad heeft nogal wat tempels!

We huren weer een scooter, ons favoriete vervoersmiddel hier in Azië en rijden hiermee op ons gemak door de stad. We komen tot de conclusie dat het hier weer zo anders is dan in het zuiden van Thailand. De stad oogt heel modern en erg schoon. Het is ook lang niet zo druk en chaotisch als bijvoorbeeld Bangkok, terwijl het wel de tweede grootste stad van Thailand is. Het oude centrum van Chiang Mai bevindt zich in een vierkant, vroeger omringt door een oude stadsmuur, waar hier en daar nog resten van zichtbaar zijn.

Na een mooie tempel in het midden van het oude centrum te hebben bezocht gaan we een stukje rijden naar een tempel die boven op een berg ligt, Doi Suthep. Het is een hele leuke en mooie rit en het uitzicht is ook prachtig als we boven zijn. De tempel is ook mooi, maar na zoveel tempels te hebben gezien, kan zelfs ik, grote cultuurliefhebber dat ik ben, er niet meer zo enorm enthousiast over zijn ;)

Waar ik dan wel weer helemaal uit m’n dak van kan gaan, zijn lekkere taartjes! Die zijn namelijk zeker niet overal hier in Azië verkrijgbaar.

Maar hier bij een leuk cafeetje zijn ze er in overvloed, zoveel dat ik niet kan kiezen! Het is uiteindelijk een overheerlijke kokosmakroon geworden en Marly geniet van een chocolade cheesecake! Amco zit er bij en kijkt er naar ;)

In de avond struinen we over de grote Nigthmarket, waar zo veel te koop is! Ik scoor hier een hele leuke bikini!

13 januari

We staan om 9 uur met onze kleine rugtassen op klaar om opgehaald te worden voor onze jungle tour. De lucht is blauw en we hebben er zin in! We halen de andere mensen van onze groep op bij hun hotel en dat blijken zeer vriendelijke Duitsers te zijn. De gemiddelde leeftijd ligt plotseling wel wat hoger, aangezien het een wat ouder echtpaar is met hun volwassen zoon van 28, maar dat mag de pret niet drukken.

We rijden een eindje en komen dan in de prachtige natuur terecht. We worden omringd door hele groene bergen en rijstvelden en…. Olifanten! Ik vind dit echt fantastische beesten dus ik ben helemaal gelukkig. Ze zijn zo groot en indrukwekkend en lief J Nadat we overtuigd zijn door de olifantenverzorgers en onze tourguide dat men hier echt heel goed voor de olifanten zorgt en dat ze een goed leven hebben, stappen Marly en ik samen op de rug van een enorme olifant. Amco stapt met de Duitse jongen, Christoph op een andere olifant. Samen met een Thaise jongen die voor de olifanten zorgt lopen we een rondje door de natuur en uiteindelijk ook door een rivier. Onze olifant loopt lekker op z’n gemakkie en stopt af en toe om even wat te eten. Ik vind het prachtig en heel bijzonder. Tegelijkertijd ben ik heel blij als ik hoor dat de olifanten dit alleen ‘s ochtends hoeven te doen. ’s Middags zijn ze ‘vrij’ en worden ze met rust gelaten. Als we weer zijn afgestapt zie ik ook een babyolifantje lopen! Ik ben verliefd!

Hierna begint onze trekking door de jungle. We lopen een tijdje en komen dan uit bij een prachtige waterval waar we lunchen.

We lopen daarna drie uur lang door hele mooie natuur,  berg op berg af en komen dan rond 16:30 aan bij het kleine dorpje waar we de nacht door zullen brengen. In dit kleine dorpje woont onze tourguide en ook de rest van zijn familie. We lopen langs een heel klein, heel oud vrouwtje dat langs de kant van de weg zit en onze gids vertelt dat ze al 104 jaar oud is! De huisjes hier zijn allemaal gebouwd op palen en gemaakt van bamboe. Onder de huisjes lopen varkens en kippen. Dit dorpje ligt midden in de bergen en er is geen stromend water of elektriciteit aanwezig. Men leeft hier dus nog heel primitief.

Iedereen lacht vrolijk naar ons en de kindjes zwaaien uitbundig. Ons groepje, bestaande uit maar 7 mensen, zijn de enige toeristen die hier vannacht slapen. Ik ben daar heel blij mee, want hierdoor is het extra bijzonder en authentiek.

We genieten van de laatste zonnestralen en zien de zon daarna achter de bergen verdwijnen. Onze gids heeft hulp gekregen van andere bewoners van dit dorp en met elkaar bereiden ze een maaltijd voor ons. Amco gaat hier bij zitten en helpt hen met schillen en snijden :)

Omdat er geen elektriciteit is eten we bij kaarslicht. Het eten is verrukkelijk en bestaat uit een groentesoep, gele curry met kip en daarna watermeloen en ananas. Wat een verwennerij!

Met z’n allen zitten we daarna bij het kampvuur en praten we met onze gids over zijn leven en de gewoontes van de mensen hier. Ik kom erachter dat er in het noorden van Thailand verschillende bergstammen wonen. Ze hebben allemaal hun eigen identiteit, klederdracht, cultuur, religie en taal. Deze taal wijkt totaal af van de normale Thaise taal. De stam waarbij we nu op visite zijn heet de Karen. De mensen hier kleden zich alsof het ontzettend koud is. Ze hebben allemaal dikke jassen aan en mutsen op.

Terwijl we om het kampvuur zitten horen we verder op kinderen praten en lachen. Onze gids nodigt ons uit om met hem mee te lopen. We worden opgewacht door zo’n 50 ‘Karen-mensen’, jong en oud, zo ongeveer alle inwoners van het kleine dorpje. Ze staan met z’n allen achter een groot vuur en verwelkomen ons. Onze gids is de enige die Engels spreekt en is op dat moment dus ook de tolk. De Karen-mensen zingen liederen voor ons en daarna wordt gevraagd of wij ook een liedje voor ze kunnen zingen in het Nederlands, en daarna zijn de Duitsers aan de beurt. Hierna volgt een dans om het kampvuur. Wij worden geacht hieraan mee te doen en gaan natuurlijk dan ook vol enthousiasme tussen de kleine kindjes staan. Het is een hele bijzondere belevenis en ik besef me op dat moment weer is hoe erg ons leven in Nederland verschilt met dat van hier.

De mensen hier doen deze ceremonie natuurlijk niet helemaal zonder reden. Ze willen hier geld mee ophalen voor het dorp. Met dit geld kopen ze o.a. schoolspullen voor de kindjes. Met liefde gaven deden we dan ook een bijdrage. Hierbij weet je tenminste zeker dat het geld goed besteed wordt.

Na dit mooie gebeuren eindigen we de avond weer rondom ons eigen kampvuur, waar we een aantal spelletjes spelen met onze gids en wat vrienden van hem.

Het is inmiddels heel erg koud geworden en het hutje waarin we slapen is nou niet bepaald warm. We pakken ons dus in met zo veel mogelijk kleding en gaan onder 3 dekens liggen. Echt comfortabel liggen de keiharde bamboebedden niet, maar we zijn in ieder geval blij dat we niet op de grond hoeven te liggen!

14 januari

Zo koud als ijsklontjes worden we vroeg in de ochtend om 07:00 uur wakker en haasten we ons naar buiten. We hopen dat de zon ons snel weer op zal warmen! Er wacht ons een heerlijk ontbijt met warme thee. Onze broodjes roosteren we zelf boven het kampvuur. Onze gids heeft gister tijdens het lopen voor elk van ons een setje chopsticks en een boter-mes gemaakt. Dit sneed hij uit stukken bamboe die hij onderweg tegen kwam! Super knap! Gister, tijdens het avondeten, konden we al gebruik maken van de chopsticks en nu met het ontbijt komt het boter-mes heel goed van pas.

We beginnen onze tocht bergafwaarts rond een uur of 09:00 en inmiddels is het zonnetje weer heerlijk aanwezig en zijn we lekker opgewarmd.

Onbezorgd en vrolijk dalen we steeds meer af, passeren we weer een mooie waterval en zien we waterbuffels vredig grazen. Wat is wandelen leuk door zo’n prachtige omgeving!

Rond het middaguur komen we aan bij een rivier waar we gaan bamboe raften. Mar, Am en ik gaan op een groot vlot en een Thaise jongen is onze stuurman. Het is lang niet zo wild als het normale raften, maar toch ook wel spannend omdat we met onze billen op wiebelige bamboe zitten!

We stappen na een uurtje van het vlot af en daar staat een auto te wachten die ons terug brengt naar Chiang Mai.

Onze jungleavontuur zit er helaas alweer op, maar wat was het leuk!

Op 15 januari worden we wakker in een heerlijk zacht, warm bedje. Wat is dat een luxe na zo’n nachtje in de jungle ;) Vandaag is onze laatste dag in Chiang Mai en ook de laatste dag dat we samen met Marly zijn. Morgen vertrekt zij naar Bangkok om vanaf daar weer naar Nederland te vliegen.

Marly en ik gaan samen op zoek naar de Women’s Prison. Wat we daar in hemelsnaam te zoeken hebben? Een massage! Vrouwen die binnenkort vrij worden gelaten krijgen hier de kans om onder begeleiding alvast een heel klein beetje geld te verdienen en weer te wennen aan de terugkeer in de samenleving. Het zijn gelukkig niet hele erge misdadigers en ze hebben zeker geen moorden gepleegd, anders weet ik niet of ik daar wel naar toe zou willen. Het is een hele druk bezochte plek dus en wachttijden voor een massage zijn dan ook niet mis. Mar en ik willen een voetmassage van een uur, maar moeten daar 2 uur voor wachten! We besteden deze tijd goed en bezoeken in de tussentijd een mooie tempel.

Als we dan na twee uur aan de beurt zijn worden we meegenomen naar de massageruimte, waar echt tientallen mensen gemasseerd worden! De gevangenen zijn allemaal jonge vrouwen en zien er bijna allemaal heel normaal uit. We vragen ons continu af wat ze dan toch gedaan hebben dat ze hier zitten! De massageruimte heeft niks weg van een gevangenis trouwens, het is gewoon zoals elke Thaise massagesalon, alleen is het hier veel groter en de vrouwen hebben een soort overall aan ipv gewone kleding. De voetmassage is echt heel goed en het kost hier zo weinig! Nog minder dan bij de normale Thaise massagesalons. Bijzondere en leuke ervaring!

De rest van de dag gebruiken we om wat dingen te regelen, waaronder de bus tickets voor morgen.

’s Avonds maken we ons klaar voor ‘het laatste avondmaal’ samen. We vinden een heel gezellig restaurantje en hebben hier een heerlijk maal. Ik kan nog niet geloven dat we morgen afscheid moeten nemen van Marly.

Na het eten racen Marly en ik naar de Nightmarket waar we binnen een uur alles kopen wat Marly eigenlijk nog wilde: souvenirs voor haar familie en twee zonnebrillen voor haar zelf. We waren echt ‘on fire’ met z’n twee! Overal hebben we flink onderhandelt en we kregen daar zelfs plezier in na een tijdje! Je moet er gewoon echt een sport van maken op zo’n markt, waar het gewoon erbij hoort dat je onderhandelt.

Na dit marktsucces zoeken we Amco weer op en met z’n drieën belanden we in een gezellig café, waar na een tijdje de microfoon tevoorschijn komt voor de karaoke. Het is ongelofelijk hoe populair dat hier in Azië nog is! Het is echt de gezelschapsbezigheid nummer 1! Helemaal verschrikkelijk maar omdat het onze laatste avond samen is, maken we er maar een bonte avond van. Amco is veel stoerder dan Marly en ik bij elkaar en staat als eerste van ons drie op het podium om een liedje te zingen. Het is hilarisch en ik ben blij dat Amco een goede stem heeft, anders was het echt te gênant geweest. ;) En geloof het of niet, maar na een paar nummers van wat andere gekke toeristen staan Amco en ik op een gegeven moment samen op het podiumpje en zingen we ‘I’m yours’ van Jason Mraz! Super cheesy, I know, maar toch oh zo grappig! Gelukkig was Marly de enige relevante getuige!

16 januari

Na 3,5 week samen reizen is dan nu het moment gekomen dat onze wegen weer gaan scheiden. Het was fantastisch, bombastisch en nog veel meer en ik ben heel blij dat Marly voor een klein stukje onderdeel is geweest van de fantastische reis die Amco en ik samen maken.

Op het busstation nemen we afscheid van elkaar en zwaaien we Marly uit. Ik vind het een gek idee dat zij over 48 uur alweer thuis in Nederland is en dat Amco en ik hier ‘achter blijven’. Toch voelt het ook goed dat wij nog niet gaan, het voelt nog niet af deze reis!

Nadat de bus van Marly is vertrokken lopen wij naar onze bus toe die ons naar Pai gaat brengen. Pai is een klein dorpje nog meer naar het noorden van Thailand.

We komen hier, na een kort maar kronkelig ritje door de bergen, na 3,5 uur aan. We stappen uit en ik ben meteen verliefd op het dorpje. Pai ligt in een prachtig dal tussen grote groene bergen. De sfeer is ontzettend relaxt en overal lopen een beetje hippie-achtige mensen rond. Het barst er van de gezellige, leuke, kleine cafeetjes.

We blijven hier vier nachten, wat echt zo’n genot is als je aan het backpacken bent. Helemaal omdat we nu ook een eigen bungalowtje hebben voor ons twee. Met vier nachten heb je de tijd om ook echt even je tas uit te pakken en jezelf te installeren. Onze bungalow heeft een heuse veranda met hangmat en uitzicht over Pai! Feest!

De dagen hier in Pai, pas ik me aan aan het ontspannen leventje wat men hier leidt. Ik geniet van middagen op onze veranda waar ik boeken lees, m’n blog schrijf en m’n dagboek bij hou.

Amco doet iets wat veel actiever is; hij doet mee met Muay Thai trainingen bij een bekende Muay Thai school hier in Pai. De trainingen zijn super zwaar en vooral gericht op conditie en kracht. Na zo’n tijd niet echt te hebben gesport is dit heel heftig! Helemaal afgemat komt hij elke keer thuis. Afgemat maar wel heel erg voldaan. Sporten is zo lekker, ik kijk er nu al naar uit om weer flink te gaan sporten/dansen als ik thuis ben!

Wat Pai nog meer te bieden heeft, is geweldig streetfood! Drie avonden achter elkaar struinen we over de avondmarkt waar ontelbaar veel eetkraampjes staan waar je echt alles kunt kopen. Ik kan m’n geluk niet op als ik een sushi kraampje zie, waar ze verrukkelijke sushi verkopen! Al het eten op de avondmarkt is zo lekker en ook nog is heel goedkoop! Wat het natuurlijk extra leuk maakt.

De vier dagen van totale rust, voor mij althans, vliegen toch ook weer voorbij. Voor we het weten staan we alweer onze tassen in te pakken en lopen we op de ochtend van 20 januari om 06:30 naar de bushalte.

We gaan vandaag beginnen aan een zeer lange, (drie hele dagen!) maar mooie reis naar Laos, Luang Prabang.

In m’n volgende blog zal ik alles vertellen over onze lange reis hier naar toe en over Luang Prabang zelf.

Kussen en liefs!