Vietnam, het land met vele gezichten

Lang naar uitgekeken, veel verhalen via Bart over gehoord en ruim een maand gehad om alles te ontdekken… En ik kan nu zeggen, Vietnam, wat een bijzonder land!

We hebben zo onwijs veel gezien, zoveel kilometers met bussen en scooters afgelegd, in zoveel verschillende hostels geslapen, heel koud en heel warm weer gehad, hele aardige en hele onaardige mensen ontmoet, maar het vooral heel erg leuk gehad!

Vanuit Laos zijn we het noorden van Vietnam binnen gekomen. Vanuit hier zijn we helemaal naar het zuiden afgereisd. In grote lijnen zag onze reis er zo uit: Hanoi – Sapa – Halong bay – Ninh Binh – Phong Nha – Hue – Hoi An – Mui Ne – Saigon(Ho Chi Min).

Het noorden en het zuiden zijn twee totaal andere werelden. Ten eerste omdat het in het noorden onwijs koud was toen wij er waren en in het zuiden tropisch warm. Ten tweede omdat de mensen echt een stuk vriendelijker zijn in het zuiden. En ten derde omdat de natuur echt zo verschillend is in beide delen.

We kwamen vanuit het warme, vriendelijke, lieflijke Luang Prabang  aan in het chaotische, koude, mega drukke Hanoi.  Ik heb nog nooit zoveel getoeter van auto’s en scooters gehoord als hier in Hanoi. Het was werkelijk om gek van te worden! Rustig over straat lopen zit er hier niet echt in, je moet continu opletten dat je niet omver wordt gereden.

Na even wennen aan de drukte en het getoeter, kunnen we toch onze weg vinden door deze mega grote stad. We genieten van het Street food dat echt op elke hoek van de straat te koop is. Overal staan mini barbecuetjes met saté erop en overal zitten mensen op mini blauwe krukjes Pho te eten, De noodle soep van Vietnam. Het is echt zo’n gek gezicht, mannen in pak en vrouwen op hoge hakken met nette rokken aan, zittend op kleine krukjes op straat. Er is zoveel te zien, zoveel nieuwe indrukken, zoveel geluiden…Het valt ons op dat de mensen hier onwijs schreeuwen. Nou is dat sowieso niet heel chill, maar daar komt nog is bij dat Vietnamees echt geen mooie taal is!

We slagen erin om toch 2 leuke dagen te hebben in Hanoi. We bezoeken het Mausoleum, waar Ho Chi Min opgebaard ligt. Dit is een hele aparte ervaring en zo communistisch! We moeten al onze spullen, camera en telefoon inleveren, we moeten netjes in de rij lopen en als we het gebouw betreden waar de dode Communistische leider opgebaard ligt, moet iedereen stil zijn en vooral netjes doorlopen. We mogen niet voor zijn lichaam stil staan. Toch heb ik genoeg tijd om te zien dat het er echt bizar uitziet. Deze man is al ruim 40 jaar dood en ziet er voor zo’n lange tijd nog erg goed uit. ;) Zelfs zijn grijze lange sik in nog volledig in tact! Ik kom te weten dat de grote Ho Chi Min elk jaar een aantal maanden naar Rusland op ‘vakantie’ gaat, om daar weer helemaal opgeknapt te worden. Het is toch ongelofelijk!

Te midden van alle drukte en smerigheid van Hanoi vinden we zomaar een heel erg leuk restaurantje, ‘KAFE’ genaamd. Zodra we hier binnen lopen is het alsof we in Europa zijn. Heerlijke koffie, cup cakes, koekjes en nog veel meer. Feest! We zijn hier dan ook meerdere keren geweest! :p

Het hostel waar we in verblijven in Hanoi is heel leuk en erg goedkoop! We slapen hier in de goedkoopste dorm-bedden ooit, namelijk maar 2,65 euro pp inclusief ontbijt en gratis bier elke avond van 19.00 tot 21.00! We ontmoeten hier weer heel veel leuke mensen met wie we in de avond spelletjes spelen, onder het genot van een gratis biertje.

Na twee dagen Hanoi stappen we op 29 januari weer in een nachtbus, dit keer naar Sapa, noord Vietnam, bijna op de grens met China. We hopen maar dat het weer een beetje mee zit, want het kan in het noorden erg koud zijn rond deze tijd van het jaar.

Om half 7 ’s ochtends stappen we uit in Sapa. Het is nog zo vroeg dat de nevel nog niet is opgetrokken en de zon nog niet door is; hierdoor is het erg koud. Gelukkig hebben we in Hanoi wat warme kleding aangeschaft; na onze tocht op de vulkaan Rinjani, in Lombok – Indonesië,  gaan we niet meer onvoorbereid op stap. ;) We hebben alle twee een Northface-jasje, die zijn hier in Vietnam echt overal te koop voor heel weinig, wel nep natuurlijk, maar wel warm! Ik heb ook een heerlijke gevoerde legging gekocht, mijn benen worden in ieder geval niet meer koud!

We zijn in totaal 2 dagen in Sapa, waarvan 1 dag prachtig is en de andere dag helemaal prut. De eerste dag huren we een scooter en rijden we door de prachtige bergen rondom Sapa. Het landschap is hier zo ruig, heel anders dan we tot nu toe gezien hebben. De bergen zijn groen/bruinig en heel hoog en de lucht is bewolkt, met hier en daar wat blauw. Hoe hoger we komen, hoe kouder het natuurlijk wordt. Op een gegeven moment rijden we gewoon door de wolken heen! Onze jasjes en mijn legging zijn hier niet echt voor gemaakt…

In de middag rijden we de andere kant op, naar dorpjes die lager liggen. Dit is een stuk warmer en er is ook meer te zien. We zien heel veel kleine kindjes, vies van het spelen in de modder, maar ontzettend vrolijk en blij. Overal lopen varkentjes langs de weg. We zien kleine huisjes en rijstvelden, die nu een bruinige kleur hebben vanwege het seizoen. Weer indrukwekkend om te zien hoe primitief men hier leeft. 

Typerend voor de stammen die hier in het noorden leven is de gekleurde kleding. Vrouwen en kindjes lopen in felgekleurde doeken en mutsen, met een soort indianenlaarzen aan. Een hele leuke klederdracht, alleen zijn deze vrouwen nog al ‘vervelend’ in Sapa zelf. Vanuit de dorpen komen de vrouwen met hun kindjes naar Sapa om hier geld te verdienen. We worden hierdoor continu aangesproken door deze vrouwen met de vraag of we sierraden of wat dan ook van ze willen kopen. Tot vervelends aan toe wordt tegen ons gezegd: ‘Hello, where are you from? You wanna do shopping?’ Het is moeilijk om beleefd tegen ze te blijven, ook al zien ze er nog zo leuk uit en zijn de kindjes nog zo lief.

We slapen trouwens in een hostel…nou dat kan je eigenlijk geen hostel meer noemen. Volgens mij had deze plek al gesloten moeten zijn en is het dus een vergissing dat we dit nog konden boeken. We zijn ook echt de enige gasten in dit verlaten, vervallen pand… beneden is niet eens een receptie, geen bankje of wat dan ook. Het is dat de oudere vrouw en kleine kindjes die hier kennelijk wonen schattig zijn…anders waren we hier zeker niet gebleven. Gelukkig is het ook maar voor 1 nacht.

Als we de volgende dag wakker worden is het vreselijk slecht weer. Het is zo mistig dat je maar 2 meter verder kan zien en het miezert. De mensen beneden in ons ‘hostel’ zijn serieus een vuurtje aan het stoken…gewoon binnen op de stenen vloer!

We lopen snel door de vieze rook naar buiten en zoeken een plekje om te ontbijten. Het is ook echt zo koud! Het lijkt wel of we opeens op wintersport zijn of zo iets. Het plan was om ook vandaag op de scooter rond te gaan rijden…maar dat zit er echt niet in. Met zulk slecht weer en kou is het alleen maar afzien en gevaarlijk. Het hele stadje lijkt wel een spookdorp…zo mistig is het. We zoeken een plekje op waar we in ieder geval warm zitten en spenderen de rest van de dag daar.

We zouden die avond om 20:00 uur de bus terug naar Hanoi pakken, maar we krijgen een telefoontje dat die vol zit. Iedereen wilt zeker massaal weg uit Sapa… Het komt ons wel goed uit want we kunnen nu een bus om 17:00 uur nemen. We hebben hier toch niks te doen nu dus hoe eerder we weg zijn hoe beter.

Om 23:00 komen we in Hanoi aan. We zoeken snel een hostel op, een die in de buurt van de bushalte ligt en even later kruipen we in ons dorm-bedje onder een hele dikke, warme deken. Heerlijk! Ik voel de kou van Sapa nog steeds!

Erg lang hebben we niet om in ons bedje uit te rusten en warm te worden want de volgende morgen worden we om 08:00 opgehaald om naar Ha Long Bay te gaan. Dit hadden we allemaal zo al gepland, zodat we gelijk door konden gaan.

We twijfelen op dit moment wel of Ha Long Bay wel een succes wordt met dit slechte weer…maar we hebben het al geboekt en ik wil het toch heel graag zien, dus we gaan gewoon.

Nou ik kan jullie zeggen….ga niet met slecht weer naar Ha Long Bay. Ik heb niet echt spijt dat we gegaan zijn, maar aanraden doe ik het zeker niet met dit weer. We zijn 3 dagen onderweg geweest en ik heb het drie dagen koud gehad en heb m’n dikke legging, trui en jas geen een keer uit gedaan. Echt onwijs zonde, want in plaatst van boven op het zonnedek genieten van de zon in bikini, zaten we nu voor het merendeel binnen.

Een overzicht van hoe deze tour eruit zag:

We stappen op 1 februari om 09:00 in een mini van naar Ha Long Bay.

Tijdens de rit hier naar toe zien we weer de meeste gekke en random dingen; midden op de snelweg staan vrouwtjes, helemaal ingepakt in skipakken lijkt wel, stokboordjes te verkopen. Ook verbaas ik me weer over het feit dat overal nieuwe huizen worden gebouwd, te midden van onwijze troep. Naast vervallen huizen, omgeven door rotzooi wordt uit het niets een heel hoog maar smal huis uit de grond gestampt. Ook zie ik opeens langs de weg een mannetje zitten met kleden vol met zwarte leren schoenen erop…je kan het soms echt zo gek niet bedenken, of met doet het hier gewoon.

We komen rond 12:00 uur aan in Ha Long en vanaf hier stappen we op onze boot, samen met nog zo’n 25 anderen. De boot ziet er op zich prima uit en de groep is gezellig. De lunch daarentegen is echt alles behalve lekker. Het eten is koud, sompig en zonder smaak. Op dat moment weet ik nog niet dat we ditzelfde eten de komende drie dagen krijgen! ‘s middags en ‘s avonds! Verder blijkt ook dat er op deze boot mensen zijn die een heel andere tour dan wij voor ogen hebben. Kennelijk maakt het niet uit wat voor tour je boekt, je wordt gewoon op dezelfde boot gezet. Zo zitten we met een groep jongeren die echt een ‘partyboot’ geboekt denken te hebben, waarin de drank inclusief is. Maar er zijn ook mensen aan boord die $300,- per persoon hebben betaald, en rekenen op een super de luxe verblijf… Wij hebben wat dit betreft erg geluk gehad; we hebben maar $75,- per persoon betaalt en we worden per ongeluk nog aangezien voor de partyboot-mensen ook, dus al onze drank is ook inclusief! Ik heb echt te doen met de mensen die dus onwijs in de maling zijn genomen en $300,- betaalt hebben!

Na de lunch bezoeken we een enorm grote grot, ‘The Amazing Cave’ genaamd. Ik heb nog nooit zo’n grote grot gezien dus ik ben redelijk onder de indruk! Het had alleen nog mooier geweest als er niet overal gekleurde spotlights stonden.

Na de grot varen we verder en al snel worden we omringt door prachtige grote leisteen rotsen, met groene begroeiing. Dit is waar Ha Long Bay zo bekent om staat, overal zie je die grote groene bergen uit het water steken. Het is een prachtig gezicht. Doordat het bewolkt en ook een beetje mistig is, kunnen we niet heel ver kijken, maar alsnog zijn de contouren prachtig!

In de avond wacht ons hetzelfde eten als die middag, goh wat heerlijk, daar heb ik toch trek in…

Doordat we dus met een aantal ‘party-mensen’ op de boot zitten worden er in de avond leuke spelletjes gespeeld. Doordat Am en ik ook als party mensen beschouwd worden kunnen we lekker aanschuiven en mee doen aan de gezelligheid. We ontmoeten hier weer hele gezellige mensen uit Australië, Duitsland, Bulgarije en Engeland.

De volgende dag zien we een waterig zonnetje achter de bergen vandaan komen. Zou het dan vandaag misschien mooi weer worden? Nee hoor, helaas niet. Het blijkt bewolkt en koud. In de ochtend meren we aan bij Cat Ba Island. We lopen in ruim een uur naar de top van de hoogste berg van dit eiland en hebben vanuit daar een prachtig uitzicht over de ontzettend groene bergen. Het is heel erg mooi, ook al is de lucht niet blauw.

We worden hierna afgezet bij een hotel op Cat Ba Island en de rest van de middag hebben we ‘vrije tijd’. Ik vind het echt vreselijk klinken als er wordt gezegd: ‘Now you have free time’. Dat klinkt in mijn oren echt alsof we weer zestien zijn en op schoolreis. Maar goed, in onze vrije tijd verkennen we het eiland, ook al is er niet veel te doen hier op Cat Ba Island. Ik mis onze mooie kamer op de boot, die was namelijk echt prachtig! Deze hotelkamer is het beschrijven niet eens waard…

Op de derde dag stappen we weer op de boot en varen we een laatste rondje door het toch wel erg mooie Ha Long Bay.

Om 12.00 stappen we van de boot af en zijn we weer in de grote haven. Hier staat wederom hetzelfde eten voor ons klaar als beide dagen hiervoor… ik heb inmiddels behoorlijke honger gekregen, aangezien ik nou niet bijster veel van deze maaltijden heb gegeten. Ook Amco voelt z’n maag erg knorren, hoewel hij wel iets meer z’n best heeft gedaan om dit eten te eten. We kijken alle twee heel erg uit naar een vers, warm en lekker maal in Hanoi.

Na de lunch stappen we in de mini van die ons terugbrengt naar Hanoi. Zodra hier zijn aangekomen en ingecheckt zijn in ons hostel, lopen we richting ‘Kafe’, het restaurantje waar ik de afgelopen drie dagen over gedroomd heb.

We bestellen beiden een heerlijke, verse, goede maaltijd en trakteren onszelf op nog lekkerdere toetjes! Hmmmm wat kan een mens genieten en opleven van goed eten!

Terug in ons hostel genieten we van een warme douche. Als je zo lang al op reis bent zijn de kleine dingen, zoals een warme douche, een schoon bed, goed eten, echt dingen waar je onwijs gelukkig van kan worden. Dat is een van de mooie dingen die ik heb geleerd de afgelopen maanden.. geniet van de kleine momenten en dingen in het leven!

Op 4 februari, op de verjaardag van mijn lieve vrienden Fleur en Rick :),  genieten we van de geneugten van de stad Hanoi. De stad die we nu inmiddels aardig snappen en waarvan we de leuke plekjes kennen. In de avond stappen we in de bus die ons naar Ninh Binh brengt. We hebben in Hanoi een ‘Open Bus Ticket’ gekocht. Met dit ticket kunnen we helemaal van noord naar zuid reizen, ideaal! We hoeven alleen 24 uur van tevoren onze rit te bevestigen en dan kunnen we overal in en uitstappen waar we willen. Onze eerste stop richting het zuiden gaat dus zijn: Ninh Binh.

Wat hebben we daar te zoeken? Hier in Ninh Binh is het ‘droge’ Ha Long Bay. Net zoveel mooie grote rotsen, maar geen zee. Er lopen alleen riviertjes tussendoor en hier en daar een groot meer. Nou geldt hier natuurlijk ook, het is alleen mooi en leuk met goed weer. Erg mazzel hebben we niet, het regent namelijk op 5 februari de hele dag! We zijn daarom genoodzaakt een dagje langer te blijven dan we van plan waren. Maar dat is gelukkig niet erg, omdat we toch ruim de tijd hebben en met zulk slecht weer is het alleen maar verschrikkelijk om in een bootje zonder dak te stappen.

Daar in Ninh Binh komen bijna geen toeristen; er is dus ook niet veel te beleven. Maar toch slagen we erin om een leuk maar erg gek restaurant te vinden. We zijn de enige westerlingen en alle lokalen zitten met jassen aan hier binnen. Het is ingericht als een soort pimp-tent, maar de mensen zijn toch heel gewoon die hier zitten. Ook de bediendes zijn super netjes, bijna overdreven beleefd en het eten en drinken is super goedkoop. Het interieur ziet er chique maar een tikkeltje ordinair uit. Rare combinaties dus, maar het eten is nog best lekker ook!

De volgende dag ben ik ontzettend dankbaar als ik de zon voorzichtig zie verschijnen. Vol goede moed rijden we op een scootertje naar Tam Coc. We stappen daar in een heel klein bootje samen met twee Vietnamese vrouwtjes die ons vooruit roeien. Het is een prachtige twee uur durende tocht, langs indrukwekkende rotsformaties. Ik vind dit denk ik nog mooier dan Ha Long Bay, omdat we zo dicht op het water en zonder heel veel andere mensen door dit mooie landschap varen. Zonder herrie-makende motor en andere boten, alleen wij in dit bootje samen met de enorme rotsen. En…het is droog! Nog niet echt warm, dus al we afstappen drinken we ergens warme chocolademelk!

We rijden daarna op de scooter door een klein plattelandsweggetje, dat dwars door enorme rijstvelden loopt. Hier en daar zien we waterbuffels het land bewerken en overal zien we vrouwen met de typische Vietnamese hoedjes op in de rijstvelden werken. Ik heb echt het gevoel dat we de enige westerse toeristen hier zijn, i love it!

We halen er vandaag alles uit nu het droog is, dus we rijden door naar een ander prachtig natuurverschijnsel, Trang An genaamd.

Ook hier stappen we in een bootje, iets groter dan de vorige, samen met twee wat oudere Vietnamese mannen en een vrouw die roeit. Dit doet ze trouwens met haar voeten; ze zit achterover geleund en bestuurd de roeispanen met haar voeten!

Trang An is nog mooier dan Tam Coc! We varen tijdens deze drie uur durende tocht door een natuur die zo mooi is en waar het zo stil en rustig is. We varen door grotten die 350 meter lang zijn! Super vet en een beetje spannend want het is zo goed als pikkedonker daarbinnen. Af en toe moeten we zelfs bukken, zo laag is hier en daar.

Ik ben heel blij dat we een dag langer zijn gebleven zodat we met goed weer deze mooie plekken hebben kunnen bezoeken.

Die avond om 21:30 stappen we weer in de bus en verplaatsen we ons weer een stukje meer in zuidelijke richting. Hopelijk naar wat warmer weer!

Na een nogal oncomfortabel nachtje in de slaapbus, waar het erg koud was en de ‘bedden’ smal en klein komen we om 06:30 aan in Phong Nha. We hebben hier een hostel geboekt op aanraden van Lise Lot van Duijn, waar we heel blij mee zijn. Dit is namelijk zo’n beetje het enige leuke, levendige hostel hier in dit kleine plaatsje. Ook deze plek is niet erg bekend onder de meeste reizigers, wat het extra leuk maakt voor ons. Het hostel, Easy Tiger genaamd, bevindt zich aan de voet van het nationale park: Phong Nha Ke-Bang. Dit hostel heeft een super leuke tuin met kampvuren, een pooltafel, heerlijk eten, elke avond live muziek en zeer goede dorm-bedden. Alle backpackers die naar Phong Nha komen verblijven in Easy Tiger, dus het is hier een gezellige bedoening. 

Wat is er bijzonder aan Phong Nha? Dit gebied is het meest gebombardeerd van heel Vietnam tijdens de Vietnam oorlog. Er worden nu nog steeds bommen en granaten gevonden! Er is zelf vier dagen geleden nog een granaat gevonden hier!  Waarom werd deze plek zo erg gebombardeerd? De Vietcong verschool zich hier in enorme grotten. De Amerikanen probeerden dus deze schuilplekken te vernietigen. Super heftig en het heeft zich zo recent nog afgespeeld hier…

Wat er nog meer bijzonder is aan Phong Nha; onlangs is hier de grootste grot ter wereld ontdekt! Deze grot is zo groot dat er een heel blok van Manhattan in past…dat kan je toch niet geloven!

Waarom wij hier dus naartoe zijn gekomen, is om de enorme grotten te bekijken die liggen in het fantastisch mooie National Park.

Nadat we zijn aangekomen, zo vroeg in de ochtend, ontbijten we bij Easy Tiger en huren daarna een scooter.

We maken die ochtend de mooiste scooterrit van onze hele reis, door het nationale park Phonh Nha Ke-Bang.

De rit is 60 kilometer en brengt ons langs de mooiste groene bergen die ik ooit heb gezien, langs water zo turquoise dat het nep lijkt, langs hele families waterbuffels en langs kleine dorpjes waar kindjes met elkaar spelen en naar ons zwaaien zodra we langskomen. We zien zoveel soorten bomen, zulk ruig landschap, het is echt adembenemend. En wat het extra fijn maakt, het is droog en de zon is zelf heel waterig aanwezig!

Die middag bezoeken we samen met vier Engelsen die we die ochtend hebben leren kennen de ‘Phong Nha Cave’ en de ‘Tien Son Cave’. De grootste grot ter wereld zou ik wel willen zien maar dat kost zo’n $3000 en neemt een aantal dagen in beslag! Ook mogen er maar een paar honderd mensen per jaar in, dus dat is iets voor echte grotliefhebbers of natuurwetenschappers.

De grotten die wij bezoeken vind ik al meer dan prachtig! Voor de Tien Son Cave moeten we 400 treden beklimmen, maar dan heb je ook wat! We zijn samen met de Engelsen ook de enige in de hele grot! En deze grot wordt niet verpest door gekleurde spotlights. De grot is ook veel groter dan die op Cat Ba Island. Onwerkelijk dat er zoiets bestaat, midden in een berg.

De Phong Nha Cave betreden we per boot, heel speciaal. Het is niet goed te beschrijven hoe mooi zoiets is. Het zou een attractie in De Efteling kunnen zijn alleen is dit dan helemaal natuurlijk en zonder andere mensen! Het is niet voor te stellen dat er tijdens de oorlog hier honderden of duizenden Vietcong verscholen zaten. Het is de Amerikanen niet gelukt om de hele grot te vernietigen maar er zijn wel heel veel dingen ingestort vertelt onze gids ons.

‘s Avonds warmen we ons op bij het kampvuur en genieten we van de live muziek. Wat een bijzondere plek is dit hier. Het is echt nog veel mooier en leuker dan verwacht!

Het is vandaag trouwens 7 februari, de officiële dag van onze verkering. ;) vandaag staat de teller op 2 jaar!

Op 8 februari is het weer wat minder goed dan op 7 februari. De lucht is nogal grijs en er is regen voorspelt. We kopen daarom voor de zekerheid maar twee oerlelijke poncho’s. Met deze wit met groen gestipte vuilniszakken aan stappen we op de scooter en maken we nog een keer het prachtige rondje door het nationale park. We doen het rondje nu vanaf de andere kant, dus we zien weer andere dingen. Weer even prachtig en adembenemend, ondanks de lichte miezer regen. Tijdens dit ritje gaan we ook een zijpaadje in wat ons naar de ‘Eight Ladies Cave ‘  brengt. Dit is een heel luguber verhaal… tijdens de oorlog verscholen zich hier acht vrouwen die kookten voor alle soldaten. Toen de Amerikanen deze grot bombardeerden zaten er geen vrouwen in maar kindjes. Deze kindjes zijn een hongersnood gestorven omdat ze daar in die grot opgesloten zaten en door het instorten van de ingang er niet meer uit konden, verschrikkelijk. In stilte bezoeken we het monument.

Terug bij Easy Tiger warmen we ons op bij het kampvuur en drinken we weer warme chocolademelk. Ik vind het toch bizar dat we hier in Zuidoost Azië zulk koud weer meemaken!

We ontmoeten bij het kampvuur een Nederlands meisje die in haar eentje reist en eigenlijk ook graag op de scooter door het park wilt rijden. Ze wilt echter liever niet alleen, dus wij bieden aan met haar mee te gaan en haar de weg te wijzen. Dit wordt dus echt de derde keer dat we het rondje gaan rijden. Maar het is totaal geen straf, het is nog steeds prachtig en heel erg leuk om te doen. En we vinden het heel leuk om onze landgenote te helpen :) 

Die avond maakt Amco iedereen in met potjes pool en ik kijk trots toe.

Tot zover Phong Nha, we gaan dezelfde nacht nog verder reizen. We zijn Lise Lot erg dankbaar voor de tip want het was echt een onvergetelijke plek!

We gaan die avond  een kort nachtje tegemoet…om 04:00 moeten we klaar staan om weer opgehaald te worden door de bus. Echt ideaal is het niet, maar dat zijn nou eenmaal de tijden van het open bus ticket.

Half slapend staan we dus te wachten in het pikkedonker en het ergste is…de bus komt pas om 06:00! Twee uur wachten, in het holst van de nacht is niet echt heel fijn. Ik ben dan ook erg blij als ik nog een paar kleine uurtjes kan slapen zodra ik in de bus zit.

Onze volgende bestemming ligt weer een paar honderd kilometer zuidelijker en is de oude keizerlijke stad Hue. Hierover en meer zal ik in mijn volgende blog schrijven.

Zoooo…. En dat was nog maar de helft van Vietnam. Het hele zuiden is nog niet eens aan de beurt gekomen! Omdat ik BIJNA thuis ben post ik dit deel maar gewoon en als ik terug ben ga ik gewoon verder met schrijven. Ik weet niet of er dan nog steeds mensen zin hebben om het te lezen, maar ik doe het anders in ieder geval voor mezelf :) Ik kan jullie wel alvast vertellen dat de plaatsten in het zuiden heel erg mooi en leuk waren en dat we ook daar een fantastische tijd hebben gehad.

En dan zijn we daarna nog naar de Filipijnen gevlogen, waar ik me momenteel nog bevind en dat is wel echt het paradijs!

Over 2 dagen gaan we dit geweldig mooie werelddeel verlaten en stappen we in het vliegtuig naar ons kleine kikkerlandje…ik kan het niet geloven. Als ik er nu te lang bij stil ga staan moet ik denk ik huilen, dus dat doe ik maar niet.

Ik denk gewoon aan hoeveel zin ik heb om iedereen weer te zien! Ik krijg er nu al helemaal kriebels van, kriebels van geluk!

We hebben een hele mooie plek uitgekozen voor onze laatste dagen, Puerto Galera, White Beach, waar we slapen in een huisje OP het strand. Ik kijk nu naar de ondergaande zon in de zee en voel me intens gelukkig. Amco is aan het volleyballen en is volgens mij net zo gelukkig als ik. Het leven is prachtig lieve mensen!

Donderdag 12 maart landen we op Schiphol, papa en mama, opa en oma, ik kom eraan!