Deel 2...Surfen in Batu Karas

Hoi Allemaal!

Tijd voor deel 2 van de eerste week. :)

vrijdag 3 oktober

Onze lieve vriend van het hostel had een taxi voor ons geregeld die ons om 6 uur naar het station van Bandung zou brengen. Deze man was meer dan op tijd, want om half 6 stond ie al klaar…toen ging onze wekker pas… maar het was geen probleem. Prima op tijd waren we op het station, dit was wel even wat anders dan het gestress van de laatste keer dat we een trein moesten halen. Op het station zochten we naar ontbijt. Ik moest me erover heen zetten dat het sowieso rijst met iets uit de frituur zou worden…het werden gefrituurde garnalen met rijst en Amco had gefrituurde kip met rijst. hmmm en dat om half 7 ’s ochtends! 

In de trein zaten we heerlijk onder een kleedje naar Harry Potter te kijken, dus de tijd vloog :) Het landschap waar we langs raasden was prachtig! Het raarste wat er tijdens die reis gebeurde was toen we bij een klein stationnetje stopten, en vanuit alle hoeken en van onder treinen mensen naar onze trein kwamen lopen met manden eten op hun hoofd. Ze kwamen bij de ingangen van onze trein zitten en probeerde eten en drinken te verkopen onder het genot van veel geschreeuw. Ik keek m’n ogen uit! Sommige mensen uit de trein kochten daadwerkelijk iets en kwamen de trein weer in met een bananenblad met daarop rijst en allerlei dingen. Heel bijzonder! 

4,5 uur later arriveerden we op het station van Sidareja. We hadden gedacht dat het een redelijk grote stad zou zijn, maar het was een stoffig dorpje waar we opnieuw belaagd werden door oude mannetjes die ons een taxi of wat dan ook aanboden. We werden overgehaald om in een fietstaxi te stappen omdat de bus terminal ver weg zou zijn. Daar gingen we, ieder in een eigen fietstaxi met een krakkemikkig oud mannetje zonder tanden op weg naar de bus. Ik dacht dat het echt maar 2 minuten zou zijn maar het duurde zeker een kwartier! En die arme man maar trappen! Bij de busterminal ontmoeten we nog 2 backpackers, een stel uit Slowakije. We vonden het best prettig om niet de enige westerlingen te zijn daar in dat busje. Na een tijdje vertrokken we richting Pangandaran, een plaats aan de zuid kust van Java. Het busje reed met de deuren open en over weggetjes die je in Nederland geen weg kon noemen; lekker hobbelig en heet, vol met mensen, maar wat een ervaring!

In Pangandaran stapten wij over naar een ander busje die ons naar Cijulang bracht. Van de Slowaakse backpackers hadden we goede tips gekregen over Vietnam; leuk om zo voor het eerst in aanraking te komen met andere reizigers. 

Het ritje naar Cijulang duurde weer 1,5 uur, over nog slechtere wegen en heel veel stof maar met vermakelijk gezelschap in de bus was het allemaal niet erg. Als je dacht, nu zullen ze er wel een keer zijn…dan had je het mis. In Cijulang moesten we verder per scooter! Oh my dacht ik…met backpack en al bij zo’n mannetje achterop. Maar het scheen de enige optie te zijn dus deden we dat. We reden langs een prachtige rivier met mega grote bamboe bomen en over een ware bamboebrug! Super spannend! 

En daar waren we dan, na 9,5 uur reizen, in Batu Karas, het idyllische surfparadijs van Zuid-Java. Het was een verademing om hier te zijn, ruimte, zee, zon, strand, aardige mensen, rust. We vonden een kamer in The Wooden House, wat letterlijk van hout is gebouwd, waar we voor 10 euro per nacht met z’n tweeën konden slapen. We besloten hier een aantal nachten te blijven. 

Ik zit dit nu te typen met uitzicht op de zee, voor mij staan wat bomen met surfplanken ertegen aan en de hele sfeer is zo relaxt. Het is nu al maandagmiddag, wat dus betekent dat we hier al 3 dagen zijn. 

De mensen van Wooden House zijn zo aardig; de eerste avond boden ze ons meteen allerlei lekker eten aan, de lekkerste pisang goreng(gebakken banaan) ooit geproefd. We leerden op onze eerste avond hier ook meteen 2 aardige meisjes kennen met wie we veel zijn opgetrokken de afgelopen dagen, Anneleen uit Nederland en Anouk uit Frankrijk maar die op Bali woont!

Op Zaterdag 4-10 hebben Amco en ik surf-les genomen! Super vet! Deze plek staat bekend om de goede golven en ondiep water, dus ideaal voor beginners. Het ging best goed, dat surfen! De rest van de dag hadden we de plank voor ons zelf zodat we nog konden oefenen. We merkten wel meteen dat het echt een heel stuk moeilijker is om het in je eentje te doen!  

Onze Nederlandse, ongebruinde lichamen waren de tropische zon ook niet helemaal gewend, dus een goede rode kleur hadden we zeker na afloop. 

Tussendoor lagen we heerlijk op onze hammamdoeken in onze ereaders te lezen. Wat zijn we blij met die dingen zeg! 

Om 18.00 is de zon hier echt helemaal weg en wordt het ook al heel snel donker. Lekker douchen en daarna heerlijk chillen met een Radler biertje voor mij en een Bintang voor Amco. Het eerste echte ‘vakantie-gevoel’ is binnen…heerlijk!!

Zondag 5-10

Om 07.30 stond Amco al op de surfplank! Ik lag op het strand en deed wat yoga enz voor mezelf. Daarna lekker ontbijten met een fruitsalade en een gebakken eitje. Thank God, iets anders dan rijst! Daarna…Chillen, Chillen en nog is chillen. We wilden de hele felle zon tussen 12 en 15 vermijden dus we besloten een scooter te huren hier. Dat was echt het beste idee ooit…Zo heerlijk om je zelfstandig te kunnen verplaatsten! Voor het eerst van m’n leven werd ik ook vervoerd door Amco ;) (in de auto rij ik natuurlijk altijd:p) Wat chill zeg. Amco had ook de tijd van z’n leven, lekker crossen door veel te mooie natuur, zo vrij als een vogel! We reden naar Cijulang, daar kochten we zonnebrand met een hele hoge factor en een Indonesische simkaart, yes! 

Terug in Batu Karas lekker wat gegeten en daarna stapten we weer op de scooter, dit keer ging Anna, een van de meisjes die we hier hebben leren, met ons mee op haar eigen scooter. We wilden de Green Canyon vinden. Dat is een heel mooi natuurgebied met een een mooi meer. Het was een echte ontdekkingstocht, langs plekken waarvan we niet wisten dat het hier in de buurt bestond. We kwamen langs een afgelegen dorpje, waar men zo vredig met elkaar leefde, met vrijwel niks dan hun familie en wat kippen. Soms zagen we bij een huis een klein watertje waar men vis verkocht, of iemand anders verkocht kokosnoten en weer iemand anders weer nasi goreng. Zo bijzonder. We reden steeds hoger de bergen in en de palmbomen werden steeds groter. De weg was een en al chaos, met alleen maar grote keien en gaten. Maar ik had alle vertrouwen in Amco, hij reed super voorzichtig :) Midden daar in die bergen stond af en toe een stalletje met 2 koeien erin, of een heel hok vol kippen. 

We hebben de Green Canyon zelf niet gevonden, het werd namelijk al een beetje laat en we wilden niet in het donker met de scooter de berg af. Maar wat we tijdens onze rit hebben gezien was al zo prachtig! En de groene rivier hebben we wel gezien, adembenemend mooi!

Ondertussen hadden we ook een hele leuke Italiaanse jongen leren kennen, genaamd Amos, hij komt uit Venetië. Met Amos hebben we heerlijk gegeten die avond!

Maandag 6 oktober

Het had de hele nacht al keihard geregend en ook om 06.15 toen onze wekker ging kwam de regen met bakken uit de lucht! Wat geeft dat een ander gezicht zeg aan zo'n idyllisch strandplekje. Ik draaide me heerlijk nog een keer om...maar Amco, fanatiek en stoer als hij is, ging om 07.00 al de deur uit, maakte Amos wakker en samen gingen ze het water in! Wat een helden! Om 09.00 zagen we elkaar weer voor het ontbijt, wat bestond uit een heerlijke franse crepe met fruitsalade! Het bleef een beetje bewolkt dus ik zat heerlijk dit verslag te typen en alvast wat dingen uit te zoeken voor onze volgende bestemming. Na de lunch stapten we weer op ons scootertje en gingen we weer wat rond rijden. Amco durfde het nu zelfs aan om via de bamboebrug te gaan! Tot nu toe hadden we die ontweken, maar we dachten nu...Let's do it! En daar gingen we, over een bamboebrug van maar 1,5 meter breed. Als je te veel slingerde vielen we met scooter en al in de mooie groene rivier. Maar Amco was een geweldige coureur dus in een rechte lijn bereikten we de overkant...Yes!

Terug in Batu Karas zijn we samen het water in gegaan en heb ik ook nog een beetje gesurfd en een paar goede golven gepakt ;) Maar ik zal eerlijk zijn, ik ben geen fan van het fenomeen water in m'n hele KNO gang. M'n ogen prikten, m'n neus vol water en m'n mond zo zout als ik weet niet wat... Ik vind op de surfplank staan heel leuk en dat gaat me ook goed af door m'n briljante balans vanwege m'n dansopleiding ;) ..maar de weg daar naartoe...met wachten, peddelen, vallen, golven over je heen krijgen enz vind ik een stuk minder leuk. Amco is een echte waterrat en dolfijn tegelijk, dus hij vindt het heerlijk! Onvermoeibaar ging hij door, terwijl ik aan de kant hem bewonderde. Ik heb veel meer zin in het duiken, wanneer ik lekker ingepakt met duikbril en al het onderwaterleven kan bekijken. 

Deze maandag avond was alweer de laatste avond in Batu Karas. Toevallig was dat veel mensen die we daar hebben leren kennen er ook allemaal vandoor gingen de volgende dag, dus het was echt een soort laatste feestavond. Een grote groep locals, gemixt met jongens van een Maleisische surfschool, maakten de hele avond muziek dus de sfeer was geweldig. 

Voor ons doen gingen we laat naar bed...01.00 uur! Snel proberen te slapen want de wekker ging alweer om 05.15. Om 06.00 zou het busje klaar staan die ons naar het station Kroya zou brengen zodat we vanaf daar de trein naar Jogjakarta konden nemen. Daar gaat ons avontuur verder, met in het vooruitzicht oa de Borobudur.

Tot snel!

Heel veel liefs van ons